змяне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
змяне́нне |
змяне́нні |
| Р. |
змяне́ння |
змяне́нняў |
| Д. |
змяне́нню |
змяне́нням |
| В. |
змяне́нне |
змяне́нні |
| Т. |
змяне́ннем |
змяне́ннямі |
| М. |
змяне́нні |
змяне́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
змяне́нне, -я, н.
1. гл. змяніцца, змяніць.
2. мн. -і, -яў. Папраўка, пераробка, якая мяняе што-н. ранейшае.
Змяненні ў правапісе.
Карэнныя змяненні ў жыцці грамадства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
змяне́нне ср., в разн. знач. измене́ние;
з. спа́дчыннасці — измене́ние насле́дственности;
з. па скло́нах — измене́ние по падежа́м;
уне́сці ~нні ў прае́кт пастано́вы — внести́ измене́ния в прое́кт постановле́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
змяне́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. змяняць — змяніць і стан паводле знач. дзеясл. змяняцца — змяніцца. Змяненне грамадскіх адносін. Змяненне спадчыннасці.
2. Папраўка, пераробка, унесеная ў што‑н., якая мяняе што‑н. ранейшае. Змяненні ў правапісе. Унесці дадаткі і змяненні ў праект пастановы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
змяне́нне н Änderung f -, -en, Veränderung f -, -en, Wéchsel m -s; Wándlung f -, -en; Wándel m -s (перамена);
змяне́нне значэ́ння лінгв Bedéutungswandel m;
змяне́нне надво́р’я Wétterveränderung f -; Wétterumschwung m -(e)s, Wétterumschlag m -(e)s (раптоўнае);
змяне́нне палі́тыкі Politíkwechsel;
змяне́нне фармулёўкі die Ábänderung éiner Formulíerung;
уне́сці змяне́нні Änderungen vórnehmen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
змяні́цца, змяню́ся, зме́нішся, зме́ніцца; зак.
1. Стаць іншым.
Жыццё ў вёсцы змянілася.
З. з твару (пра перамену ў выразе твару).
2. Замяніцца другім, другімі (на якой-н. пасадзе, месцы).
За апошні час тут змяніліся тры старшыні калгаса.
3. Вызваліцца ад абавязкаў, якія выконваюцца пазменна.
З. з дзяжурства.
4. Змяніць на сабе бялізну, адзенне (разм.).
Не было ў што з. (безас.).
|| незак. зме́ньвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. змяне́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.) і зме́на, -ы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
змяні́ць, змяню́, зме́ніш, зме́ніць; зме́нены; зак.
1. каго-што. Зрабіць інакшым.
З. канструкцыю машыны.
2. каго-што. Замяніць другім.
З. кіраўніка аддзела.
З. работу.
3. каго (што). Пачаць дзейнічаць замест другога, заняўшы чыё-н. месца.
З. дазорных.
4. каго-што. З’явіцца ўслед за кім-, чым-н., замяняючы сабой каго-, што-н.
Лета змяніла вясну.
5. што. Пачаць карыстацца чым-н. замест чаго-н. іншага, перамяніць.
З. бялізну.
|| незак. змяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і зме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. змяне́нне, -я, н. (да 1 знач.) і зме́на, -ы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
камбінато́рны, -ая, -ае (спец.).
Заснаваны на камбінаванні.
К. аналіз (у матэматыцы). Камбінаторнае змяненне гукаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карэкты́ў, -ты́ву, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м. (кніжн.).
Частковая папраўка, змяненне чаго-н.
Унесці карэктывы ў рукапіс.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)