габітус, ‑у, м.
Спец. Знешні воблік чалавека, жывёльнага або расліннага арганізма. Атлетычны габітус. Змяненне габітусу. Габітус гібрыда.
[Ад лац. habitus — выгляд, склад.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)