растлусце́лы, ‑ая, ‑ае.
Які растлусцеў; растаўсцелы. Часамі ад куста да куста ляніва гоцаў растлусцелы заяц. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белаце́лы, ‑ая, ‑ае.
З белым целам. Заяц стаяў голы па пояс, белацелы, худы, з вострымі плячамі. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарачо́к, -чка́ м.
1. уменьш.-ласк. се́рый за́яц;
2. см. шара́чак
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
земляны́ в разн. знач. земляно́й;
~ны́я рабо́ты — земляны́е рабо́ты;
~на́я плаці́на — земляна́я плоти́на;
○ з. за́яц — земляно́й за́яц;
з. арэ́х — земляно́й оре́х;
~на́я гру́ша — земляна́я гру́ша
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тушка́нчык ‘стэпавы грызун, земляны заяц, Dipus’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Праз рускую (тушка́н, тушка́нчык) ці ўкраінскую (тушка́нчык) мову запазычана з цюркскіх моў; параўн. уйг. tušgan, чагат. taušgan ‘заяц’ < tauš‑ ‘скакаць, бегаць’ (Анікін, 573; Фасмер, 4, İ29; ЕСУМ, 5, 689; Арол, 4, 123).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
грызу́н, ‑а, м.
Млекакормячая жывёліна атрада грызуноў (мыш, заяц, суслік, вавёрка і інш.) з доўгімі моцна развітымі пярэднімі зубамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шара́к, -ка́ м.
1. разг. се́рый за́яц;
2. обл. (одежда) сермя́га ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скі́дка ж., в разн. знач. ски́дка;
про́даж тава́раў са ~кай — прода́жа това́ров со ски́дкой;
без ~кі на маладо́сць — без ски́дки на мо́лодость;
за́яц зрабі́ў ~ку — за́яц сде́лал ски́дку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Трын-дын-ду́лі — прыпеўка: Трын‑дын‑ду́лі, / Сыдыць заяц у цыбулі (іван., Дзіц. фальклор, 146). Гукаперайманне (імітуе званок?).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Зуй 1 ’адыход пры часанні воўны’ (карэліц., Жыв. сл.). Ці не з літ. zuĩkis ’заяц’, паколькі заяц між іншым ’раменьчык, з дапамогай якога звязваюць часткі хамута’ ў рус. гаворках, сумежных з БССР. Але гэта мала верагодна. Звязана з зуёк (гл.)? Няясна.
Зуй 2 ’хітры; кволы чалавек’ (Касп.). Рус. зуй, арханг., пенз. ’рухавае, жвавае дзіця’, перм. ’бойкі чалавек’, зах.-бранск. ’пануры, маўклівы чалавек’, ярасл., калуж. ’хітры чалавек, зух’. Розныя значэнні і шырокая тэрыторыя распаўсюджання не даюць пэўна выдзеліць цэнтральную сему (рухавасць?) і паставіць пытанне пра запазычаны характар слова (літ. zuĩkis ’заяц’, zùiti ’рухацца, шукаць’?). Ці звязана з зуёк? Параўн. зух. Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)