заквэ́цацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Запэцкацца, забрудзіцца. Дзіця заквэцалася ў гразь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадчышча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адчысціць усё, многае. Паадчышчаць гразь. Паадчышчаць адзенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уплю́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Запырскацца чым‑н.; запэцкацца. Уплюхацца ў гразь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́квацацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Вымазацца, запэцкацца ў што‑н. Выквацацца ў гразь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пацкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Забрудзіцца, вымазацца. Выпацкацца ў гразь. Выпацкацца ў сажу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшэ́рхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Крыху прасохнуць, абсохнуць зверху, зацвярдзець (пра зямлю, гразь).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які засох на чым‑н. і ўтварыў корку. Накарэлая гразь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ча́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць пры жаванні, ядзе характэрныя гукі губамі і языком; есці, прыцмокваючы.

2. Утвараць гукі, характэрныя для хадзьбы па гразі; чвякаць.

Гразь чаўкала пад ботамі.

|| наз. ча́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сло́та, -ы, ДМ сло́це і слата́, -ы́, ДМ слаце́, ж. (разм.).

1. Сырое надвор’е з дажджом і мокрым снегам; вільгаць, макрэча.

Асенняя с.

2. Вадкая гразь на зямлі, на дарогах.

|| прым. сло́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шо́рхнуць, ‑не; незак.

Тое, што і шэрхнуць. Больш шорхла гразь, і поле маўчала чорнай цішынёю. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)