Verbum

го́рны², -ая, -ае (разм.).

Поўны гора; гаротны.

Г. сум твой сэрцам чую.

Горна (безас.; у знач. вык.) на душы.

наму́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго.

1. Многа, доўга памучыць каго-н., прынесці многа гора, мук.

2. Вельмі стаміць.

несуцяша́льны, -ая, -ае.

Які не прыносіць суцяшэння; які цяжка або нельга суцешыць.

Несуцяшальныя словы.

Несуцяшальнае гора.

|| наз. несуцяша́льнасць, -і, ж.

пазгіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што.

Сагнуць усіх, многіх ці ўсё, многае.

П. галіны.

Гора не пазгінала людзей (перан.).

зры́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

Нечакана, з шумам упасці, зваліцца.

Гора зрынулася на чалавека (перан.).

|| незак. зрына́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

напла́кацца, -пла́чуся, -пла́чашся, -пла́чацца; -пла́чся; зак.

1. Паплакаць многа.

2. перан. Нацярпецца, перажыць многа гора, непрыемнасцей (разм.).

Наплачацца яна з такім работнікам.

зазна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., што і са злуч. «што».

Зведаць на ўласным вопыце.

З. гора.

|| незак. зазнава́ць, -наю́, -нае́ш, -нае́; -наём, -наяце́, -наю́ць.

бязме́рны, -ая, -ае.

1. Які немагчыма або цяжка вымераць.

Бязмерная глыбіня.

2. перан. Надзвычайна глыбокі, моцны (пра пачуцці).

Бязмернае гора.

|| наз. бязме́рнасць, -і, ж.