ву́гальшчык, ‑а, м.

1. Работнік вугальнай прамысловасці.

2. Той, хто вырабляе драўняны вугаль. // Рабочы вугальнага склада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарубі́ць, ‑рублю, ‑рубіш, ‑рубіць; зак., чаго.

Спец. Вырубіць, здабыць у шахце (пра каменны вугаль). Нарубіць вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгрузі́ць, -ружу́, -ру́зіш, -ру́зіць; -ру́жаны; зак., што.

Пагрузіўшы, падрыхтаваць да адпраўкі або адправіць.

А. станкі для завода.

А. вугаль.

|| незак. адгружа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адгру́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

|| прым. адгру́зачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шы́хта, -ы, ДМ -хце, шыхт, ж. (спец.).

Сумесь матэрыялаў (руда, флюсы, кокс, вугаль і інш.), узятых у пэўнай прапорцыі, якую загружаюць у плавільныя печы для перапрацоўкі.

Закласці шыхту спецыяльнай сталі.

|| прым. шы́хтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

газіфікава́цца, ‑куецца; незак.

1. Паддавацца газіфікацыі (у 1 знач.). Каменны вугаль добра газіфікуецца.

2. Зал. да газіфікаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каксава́цца, ‑суецца; незак.

1. Ператварацца ў кокс. Асабліва цэніцца вугаль, які добра каксуецца.

2. Зал. да каксаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лучы́ніна, ‑ы, ж.

Разм. Адна шчэпка лучыны. Паправіць матка лучыніну, адаб’е вугаль, каб яна не дыміла. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапрапе́левы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сапрапелю. Сапрапелевы глей. // Які ўтварыўся з сапрапелю. Сапрапелевы вугаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каме́нны, -ая, -ае.

1. гл. камень.

2. перан. Нерухомы, застылы.

К. выраз твару.

3. перан. Нячулы, раўнадушны.

Каменнае сэрца.

4. Ужыв. як састаўная частка ў назвах некаторых раслін, матэрыялаў і пад. (спец.).

К. вугаль.

Каменная соль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брыке́т, -у, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Плітка, цаглінка з якога-н. спрасаванага матэрыялу.

Тарфяны б.

Вугальны б.

2. зб. Прасаваны торф або вугаль як паліва.

Тапіць у хаце брыкетам.

|| прым. брыке́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)