банкі́р, ‑а, м.

Капіталіст, буйны акцыянер або ўладальнік банка.

[Фр. banquier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

землеўлада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая карыстаецца зямлёй на правах прыватнай уласнасці.

Буйны з.

|| ж. землеўлада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. землеўлада́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бая́рын, -а, мн. бая́ры, бая́р, м.

У Кіеўскай Русі і Маскоўскай дзяржаве: буйны землеўладальнік, які належаў да вярхоў пануючага класа.

|| прым. бая́рскі, -ая, -ае.

Б. быт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

барс, ‑а, м.

Буйны драпежнік сямейства катоў з плямістай поўсцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магна́т, ‑а, М ‑наце, м.

Буйны феадал, памешчык у некаторых краінах Еўропы (пераважна ў ранейшай Польшчы і Венгрыі). // Багач, буйны капіталіст. Нафтавы магнат. □ Гонка ўзбраенняў прыносіць фантастычныя барышы магнатам капіталу. «ЛіМ».

[Ад лац. magnatus — знатны чалавек, вяльможа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імперыялі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Буйны капіталіст, які вядзе палітыку імперыялізму.

[Фр. impérialiste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтарытэ́т, -а і -у, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. Агульнапрызнанае значэнне, уплыў.

Заваяваць а.

2. -а. Асоба, якая карыстаецца павагай, прызнаннем.

Буйны а. у фізіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

леапа́рд, ‑а, М ‑дзе, м.

Буйны драпежнік сямейства кашэчых з плямістай шэрсцю.

[Лац. leopardus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэгаза́ўр, ‑а, м.

Буйны панцырны паўзун з групы дыназаўраў сярэдзіны мезазойскай эры.

[Ад грэч. stego — пакрыццё і sauros — яшчарна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карце́ч, -ы, ж.

1. Артылерыйскі снарад, начынены круглымі кулямі для масавага паражэння жывой сілы праціўніка на блізкай адлегласці (уст.).

2. Буйны шрот для паляўнічага ружжа.

|| прым. карце́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)