мінда́ль, -я і -ю, м.

1. -я, мн. -і, -яў. Паўднёвае дрэва сямейства ружавых з пладамі ў выглядзе арэхаў авальнай формы.

2. -ю, зб. Плады гэтага дрэва.

|| прым. мінда́льны, -ая, -ае.

М. арэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

муска́тнік, ‑а, м.

Вечназялёнае трапічнае дрэва з мясістымі жоўтымі пладамі, у якіх знаходзіцца насенне — мускатны арэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарэ́х ’арэх’ (БРС, Касп., Сцяшк., Сл. паўн.-зах.). Гл. арэ́х 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

како́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Арэх какосавай пальмы.

|| прым. како́савы, -ая, -ае.

К. алей.

Какосавае малако.

Какосавыя прадукты.

○

Какосавая пальма — пальма з кольчатым ствалом і перыстым лісцем, якая дае буйныя ядомыя плады — какосы (какосавыя арэхі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

како́с, ‑а, м.

1. Тое, што і какосавая пальма (гл. пальма).

2. Плод какосавай пальмы; какосавы арэх.

[Ісп. cocos мн. ад coco — какосавая пальма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскусі́ць, -кушу́, -ку́сіш, -ку́сіць; -ку́шаны; зак.

1. што. Кусаючы, раздзяліць на часткі.

Р. арэх.

2. перан., каго-што. Распазнаць, добра ўведаць (разм.).

Я даўно раскусіў гэтага чалавека.

Р. задуму хітраца.

|| незак. раску́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раску́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сро́сток зро́стак, -тка м.; (двояшка) спары́ш, -ша́ м.;

оре́х-сро́сток арэ́х-спары́ш.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грэ́цкі

I гре́чневый;

~кія кру́пы — гре́чневая крупа́

II: г. арэ́х гре́цкий оре́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грэ́цкі ​1, ‑ая, ‑ае.

Прыгатаваны з зерня грэчкі. Грэцкія крупы. Грэцкая мука.

грэ́цкі ​2, ‑ая, ‑ае.

Як састаўная частка некаторых складаных пазваў. Грэцкі арэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мінда́ліна, ‑ы, ж.

1. Ядро міндальнага арэха.

2. Залоза ў глотцы, падобная па форме на міндальны арэх.

3. Міндалепадобная пустата ў некаторых пародах, запоўненая мінераламі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)