папа́сціся сов.

1. (оказаться пойманным) попа́сться;

2. попа́сться; встре́титься;

па даро́зе мне ніхто́ не папа́ўся — по пути́ мне никто́ не попа́лся (не встре́тился);

3. доста́ться;

п. на язы́к — попа́сться на язы́к;

п. на во́чы — попа́сться на глаза́;

п. пад руку́ — попа́сться (подверну́ться) по́д руку;

п. на ву́ду (ву́дачку) — попа́сться на у́дочку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́зны

1. (неодинаковый) ра́зный;

~ныя ко́леры — ра́зные цвета́;

2. ра́зный, вся́кий, вся́ческий, разли́чный;

3. непа́рный, разро́зненный;

4. (разобщённый) разде́льный;

апыну́цца на ро́зных берага́х — очути́ться на ра́зных берега́х;

гавары́ць на ро́зных мо́вах — говори́ть на ра́зных языка́х;

на ро́зныя (на ўсе) лады́ — на ра́зные (на все) лады́;

пад ро́знымі со́усаміпод ра́зными со́усами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захіста́цца сов.

1. закача́ться, зашата́ться; заколеба́ться;

слуп ~та́ўся — столб закача́лся (зашата́лся);

зямля́ пад нага́мі ~та́лася — земля́ под нога́ми заколеба́лась;

ён ~та́ўся і ўпаў — он закача́лся (зашата́лся) и упа́л;

2. перен. (стать непрочным, неустойчивым) заколеба́ться, зашата́ться, пошатну́ться;

яго́ аўтарытэ́т ~та́ўся — его́ авторите́т пошатну́лся;

3. перен. (впасть в нерешительность) заколеба́ться;

су́ддзі ~та́ліся — су́дьи заколеба́лись

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абе́дзве (род., предл. абе́дзвюх, дат. абе́дзвюм, твор. абе́дзвюма) о́бе;

стаць ~вюма нага́мі — стать обе́ими нога́ми;

~вюма рука́мі ўхапі́цца — обе́ими рука́ми ухвати́ться;

палажы́ць на а. лапа́ткі — положи́ть на о́бе лопа́тки;

~вюма рука́мі падпіса́цца — (пад чым) обе́ими рука́ми подписа́ться (под чем);

кульга́ць на а. нагі́ — хрома́ть на о́бе ноги́;

~вюма рука́мі трыма́цца — обе́ими рука́ми держа́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вене́цI м.;

1. уст. вяно́к, -нка́ м.;

2. перен. завяршэ́нне, -ння ср., вяне́ц, -нца́ м.;

3. (царская корона) уст. каро́на, -ны ж., вяне́ц, -нца́ м.;

4. (церковный обряд венчания) вяне́ц, -нца́ м.;

5. (ореол вокруг светил) вяне́ц, -нца́ м., арэо́л, -лу м., ззя́нне, -ння ср., гало́ нескл., ср.;

идти́ под вене́ц ісці́ да шлю́бу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бро́ситься в разн. знач. кі́нуцца;

бро́ситься в ата́ку кі́нуцца ў ата́ку;

бро́ситься в объя́тия кі́нуцца ў абды́мкі;

кровь бро́силась в го́лову кроў кі́нулася ў галаву́;

бро́ситься вперёд кі́нуцца напе́рад;

бро́ситься в сто́рону кі́нуцца ўбок;

бро́ситься на по́мощь кі́нуцца на дапамо́гу;

соба́ка бро́силась по́д ноги саба́ка кі́нуўся пад но́гі;

бро́ситься с обры́ва кі́нуцца з кру́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́пка в разн. знач. ша́пка, -кі ж.;

снять ша́пку зняць ша́пку;

напеча́тать статьи́ под о́бщей ша́пкой надрукава́ць арты́кулы пад агу́льнай ша́пкай;

на во́ре ша́пка гори́т погов. хто парася́ ўкраў, таму́ ўвушшу́ вішчы́ць;

по Се́ньке и ша́пка па Са́ўку ша́пка; які́ гаспада́р, такі́ і тава́р;

ша́пку лома́ть шапкава́ць, ша́пку здыма́ць;

ша́пка-невиди́мка фольк. ша́пка-невідзі́мка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вопро́с м., в разн. знач. пыта́нне, -ння ср.; запыта́нне, -ння ср.;

национа́льный вопро́с нацыяна́льнае пыта́нне;

поста́вить вопро́с на обсужде́ние паста́віць пыта́нне на абмеркава́нне;

оста́вить вопро́с откры́тым пакі́нуць пыта́нне адкры́тым;

вопро́сы филосо́фии пыта́нні філасо́фіі;

задава́ть, зада́ть вопро́с задава́ць, зада́ць пыта́нне;

литерату́ра по э́тому вопро́су літарату́ра па гэтым пытанні;

отвеча́ть на вопро́с адка́зваць на пыта́нне (на запыта́нне);

вопро́с че́сти пыта́нне (спра́ва) чэ́сці (го́нару);

вопро́с вре́мени пыта́нне ча́су;

под (больши́м) вопро́сом (быть, остава́ться, находи́ться) пад вялікі́м сумне́ннем (быць, застава́цца, знахо́дзіцца);

поднима́ть, подня́ть вопро́с узніма́ць, узня́ць пыта́нне;

ста́вить под вопро́с (что) ста́віць пад пыта́нне (што);

что за вопро́с! зразуме́лая рэч!;

э́то совсе́м друго́й вопро́с гэ́та зусі́м і́ншая спра́ва (і́ншае пыта́нне);

вопро́с жи́зни и сме́рти пыта́нне жыцця́ і сме́рці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

По́длы ’нізкі ў маральных адносінах; несумленны’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), ’шкодны (пра дзіця)’ (Сл. ПЗБ). Укр. пі́длий, рус. подлый, польск. podły, чэш., славац. podlý, славен. podel, серб.-харв. по̏дао, балг. по́дъл ’тс’. Паводле Станкевіча (Зб. тв., 1, 61), у беларускай мове ’барбарызм” замест нягодны. Прасл. *podьlъ, *podьlъjь ад *podъ (гл. под) і суф. ‑ьl‑, як у *svět‑ьl‑ъ (Чарных, 2, 49); першакрыніца ў польск. podły ’нізкі, подлы, дрэнны’, ’убогі’, дыял. і арх. ’дробны, нязначны’, ’просты, грубы, простанародны’ (параўн. рус. подлый ’халопскага паходжання; бедны’). Версія Шанскага і інш. (КЭСРЯ, 347) пра вытворчасць podły ад podlec, podlegać ’падпарадкоўвацца’ (гл. падлеглы) неімаверная як фармальна, гэтак і семантычна. Паводле іншай распаўсюджанай версіі, польск. podły — другаснае ўтварэнне ад прыметніка podlejszy ’абы-які, збочны, нізкага гатунку’, чэш. podlejší ’тс’, вытворнага ад podle, але зразуметага як форма параўнальнай ступені (Махэк, 467; Банькоўскі, 2, 660); развіццё значэння ’які знаходзіцца побач, з краю’ > ’другасны’ > ’дрэнны’, але гэтая версія пры ўсёй яе пераканаўчасці не вычэрпвае разнастайнасці гэтай лексічнай групы (гл. таксама Брукнер, 424; Праабражэнскі, 2, 87; БЕР, 5, 473). Шэраг лексем у славянскіх мовах (рус. подлёнок ’ніжняя галінка дрэва’, по́длина ’падкладка’, чэш. podlina, серб.-харв. pódla ’падшыўка ў спадніцы’) сведчаць пра паходжанне прасл. *podьlъjь ад *podъ ’ніз, аснова’ (Варбат, Этимология–1994–1996, 283–286). Параўн., аднак, па́длы (па́длый) рус. ’падший’ і ’нізкі ў маральным плане’ (Нас.), што магло быць зыходным для подлый, дзе адбылася фанетычная і семантычная змена (пеяратывізацыя), і адкуль гэтая форма распаўсюдзілася ў іншых славянскіх мовах (Цыхун, Супр. чыт. III, 129). Вытворнае по́длость ’подласць’ (ТС), по́дласць ’тс’ (Бяльк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дуб м.

1. (род. ду́ба) дуб;

стогадо́вы д. — столе́тний дуб;

2. (о древесине и собир.) (род. ду́бу) дуб;

3. (род. ду́ба) (лодка) дуб;

ко́ркавы д. — про́бковый дуб;

даць ду́бапрост. сыгра́ть в я́щик; отда́ть концы́; окочу́риться;

свіння́ пад ~бам — свинья́ под ду́бом;

д. ду́бам — болва́н болва́ном;

пле́сці з ду́ба ве́цце; пле́сці смаляно́га ду́ба — городи́ть околе́сицу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)