пераста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць;
1.
2.
3.
4.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць;
1.
2.
3.
4.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дагле́дзець, ‑гледжу, ‑гледзіш, ‑гладзіць і даглядзе́ць, ‑гляджу, ‑глядзіш, ‑глядзіць;
1. Прагледзець да канца, да якога‑н. месца, часткі.
2.
3. Паклапаціцца аб кім‑, чым‑н., акружыць увагай, стварыць добры догляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дро́бязь, ‑і,
1.
2.
3. Падрабязнасць, дэталь.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
укла́д 1, ‑у,
1. Устаноўлены або ўсталяваны
2. Асноўная форма, тып гаспадаркі пэўнага грамадска-эканамічнага ладу.
•••
укла́д 2, ‑у,
1. Грашовая сума, каштоўнасці, пакладзеныя ў ашчадную касу або банк для захавання.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уладкава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца;
1.
2. Асталявацца, стварыць неабходныя ўмовы для жыцця.
3. Паступіць на работу, вучобу, службу і пад., заняць якое‑н. месца, становішча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фо́рма, -ы,
1. Знешні контур, вонкавы выгляд прадмета.
2. Від, тып, спосаб арганізацыі чаго
3. Знешні выгляд, знешні бок чаго
4. Устаноўлены ўзор,
5. Прыстасаванне для надання чаму
6. Аднолькавае па кроі, колеры
7. Сукупнасць прыёмаў і выяўленчых сродкаў мастацкага твора.
8. У мовазнаўстве: сродак выражэння граматычных катэгорый, узаемаадносін слоў у сказе.
9. звычайна
Па ўсёй форме (
У форме — у такім стане, калі праяўляюцца ўсе сілы, здольнасці, уменне; сабраны, падцягнуты.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сістэ́ма, ‑ы,
1. Сукупнасць заканамерна звязаных паміж сабой элементаў (прадметаў, з’яў, поглядаў, ведаў і пад.), якія складаюць пэўнае цэласнае ўтварэнне, адзінства.
2.
3. Форма арганізацыі, будова чаго‑н. (дзяржаўных, палітычных, гаспадарчых адзінак, устаноў і пад.).
4. Сукупнасць гаспадарчых адзінак, блізкіх па сваіх задачах і арганізацыйна аб’яднаных у адзінае цэлае.
5. Структура, якая складае адзінства ўзаемна звязаных частак.
6. У батаніцы і заалогіі — класіфікацыя, групаванне.
7. У геалогіі — сукупнасць пластоў горных парод, якая характарызуецца пэўнымі выкапнямі, фаунай і флорай.
•••
[Грэч. systēma — цэлае, складзенае з частак, злучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Апрата́ць (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тор 1 ’дарога, след, пакінуты калёсамі’; ’кірунак дзейнасці; шлях’ (
Тор 2 ’торф’ (
Тор 3 (торь) — пра торканне, сованне (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нала́дзіць, ‑ла́джу, ‑ла́дзіш, ‑ла́дзіць;
1. Адрамантаваць, паправіць што‑н. папсаванае, паламанае.
2. Зрабіць, стварыць.
3. Арганізаваць што‑н., ажыццявіць якое‑н. мерапрыемства.
4. Прывесці ў
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)