раі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., раі́цца; незак.

1. Утвараць новы рой.

2. Лятаць, збірацца роем.

3. перан. Паяўляцца ў вялікай колькасці (пра думкі, пачуцці, сны і пад.).

Думкі раяцца ў галаве.

|| наз. рае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

убу́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што і чаго (разм.).

Усыпаць, уліць, укласці куды-н. у вялікай колькасці.

У. многа гною ў глебу.

Столькі грошай убухалі за мэблю (перан.: патрацілі).

|| аднакр. убу́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мопс, ‑а, м.

Парода пакаёвых сабачак з вялікай круглай галавой, кароткай мордай і густой кароткай шэрсцю.

[Ням. Mops.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыдзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Выдраць у вялікай колькасці што‑н. Навыдзіраць цвікоў з сцяны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напля́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., чаго.

Разм. Ссячы, насячы ў вялікай колькасці, без разбору. Напляжыць лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наразво́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-чаго.

Развесці, распладзіць у вялікай колькасці. Наразводзіць кветак. Наразводзіць трусоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натру́шчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑плыць; зак., чаго.

Разм. Разбіць, раздрабіць у вялікай колькасці. Натрушчыць талерак. Натрушчыць шкла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадагрэ́йка, ‑і, ДМ ‑грэйцы; Р мн. ‑грэек; ж.

Пасудзіна для награвання вялікай колькасці вады; кіпяцільнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіл, ‑у, м.

Разнавіднасць гліны з вялікай колькасцю шчолачаў (прымяняецца для мыцця бялізны ў марской вадзе).

[Тур. kil.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаціка́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не выклікае вялікай цікавасці. Малацікавая гутарка.

2. Малапрывабны, не вельмі прыгожы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)