кіл, ‑у, м.

Разнавіднасць гліны з вялікай колькасцю шчолачаў (прымяняецца для мыцця бялізны ў марской вадзе).

[Тур. kil.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)