Лыпчы́ця ’расліна з сямейства павітухавых, якая паразітуе на льне’ (кобрын., Бел. хр. дыял.). Да ліпчы́ца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Млечай ’асенні лаганец, Leontodon autumnalis L.’ (гродз., Кіс.). У выніку кантамінацыі польск. mlecz і бел. малачай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мляча́рны ’прызначаны для малака’ (астрав., Сл. ПЗБ). У выніку кантамінацыі польск. mleczarski і бел. малочны ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мужа́тка ’замужняя кабета’ (Нас.), ст.-бел. мужатка ’тс’ (XV ст.) запазычана са ст.-польск. mężatka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́цвіца ’нізкае балоцістае месца’ (Прышч. дыс.), ст.-бел. мутвица ’тс’ прасл.mǫtvica. Да мут, муці́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мядзі́н, ст.-бел. медин ’гай’ з літ. medynas ’тс’ (Ябл., 124); параўн. суч. літ. medynas ’дрэвастой’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мя́лісты ’мялаваты’ (карэліц., Нар. лекс.). Да мяла (гл.). Аб суфіксе ‑іст гл. Бел. гр.₂, 1, 303.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

О́бліг ’пісьмовая абавязацельства, вексель’ (Нас.). Ст.-бел. обликгъ, облигъ ’тс’ з польск. oblig (Булыка, Запазыч., 220).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ошуст ’ашуканец’ (Нас., Бяльк., Сл. ПЗБ, Федар. I, Нар. лекс.). Ст.-бел. ошустъ ’тс’. Гл. вошуст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пабо́іска ’месца бойкі, пабоішча’ (Сцяшк. Сл.). Ст.-бел. побойско. З польск. poboisko ’тс’ (Булыка, Запазыч., 246).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)