здо́льнасць, ‑і,
1. Уласцівасць, асаблівасць каго‑н., што праяўляецца ў якой‑н. дзейснасці, учынках і пад.; уменне рабіць што‑н.,
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здо́льнасць, ‑і,
1. Уласцівасць, асаблівасць каго‑н., што праяўляецца ў якой‑н. дзейснасці, учынках і пад.; уменне рабіць што‑н.,
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кі́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1. Рабіцца кіслым, псавацца ад браджэння.
2.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мі́ленькі, ‑ая, ‑ае.
1. Прыемны на выгляд, прыгожанькі.
2. Дарагі, любімы.
3. Ласкавы або фамільярны зварот.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рахава́цца, раху́юся, раху́ешся, раху́ецца;
1. Рабіць грашовыя падлікі, разлікі (звычайна ўзаемныя).
2. Абменьвацца думкамі; раіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шальмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе;
1.
2.
3.
[Ад ням. Schelmen.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Весць ’паведамленне, вестка’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Імжа́ 1 ’імгла, дробны дождж’ (
Імжа́ 2 ’незлічоная колькасць чаго-н.’ у кантэксце: «што йімжы рыбы» (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; -во́раны;
1. Валодаць вуснай мовай, валодаць якой
2. што і без
3. аб кім-чым. Выказваць думку, меркаванне, абмяркоўваць што
4. з кім.
5.
6. (1 і 2
Гаварыць на розных мовах — не разумець адзін аднаго.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Асцень ’шчацінка на коласе злака’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)