дамо́ў, прысл.
На сваю кватэру, у сваю хату, у сваю сям’ю. — Можа б ты распранулася хаця, Стася? Ты ж прыйшла дамоў, у сваю хату. Зарэцкі. Хлопцы кончылі сваю работу і пайшлі дамоў. Колас. // На радзіму. [Мелех:] Я шосты год ваюю і нязручна Пабітаму варочацца дамоў. Глебка. // У двор, у хлеў. Ужо дамоў пастух скаціну гнаў. А. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
затрэ́сці 1 і затрасці́ 1, ‑трасу, ‑трасеш, ‑трасе; пр. затрос, ‑трэсла і ‑трасла, ‑трэсла і ‑трасло; зак., каго-што.
1. звычайна безас. Трасучы, стаміць, давесці да знямогі. Пасажыра затрэсла.
2. Трасучы, засыпаць, засмеціць чым‑н. Затрэсці двор саломай.
затрэ́сці 2 і затрасці́ 2, ‑трасу, ‑трасеш, ‑трасе; пр. затрос, ‑трэсла і ‑трасла, ‑трэсла і ‑трасло; зак.
Пачаць трэсці, трэсці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́скрабці, ‑бу, ‑беш, ‑бе; зак., што.
1. Скрабучы што‑н., зрабіць чыстым, гладкім. Дома жанчына выскрабла падлогу і столь, памыла вокны. Хадановіч. [Дзеці] так выскраблі дзеркачамі двор і вуліцу, што было хоць каціся. Васілевіч.
2. Дастаць, выдаліць што‑н. выскрабаннем. Выскрабці рэшткі кашы з гаршка. □ Сяргей Карпавіч выскраб з люлькі попел, начыніў яе свежым тытунём і закурыў. Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
та́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Ручная каляска на адным коле, якую возяць, трымаючы за ручкі і штурхаючы перад сабою. Скінуўшы пінжак і берэт, .. [таможнік] у момант пагрузіў чамадан на багажную тачку і выкаціў яе на вуліцу. Лынькоў. На другі дзень [Пеця] прыйшоў са школы позна, прыкаціў на двор тачку — лёгенькую, на адным жалезным коле. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
умы́цца, умыюся, умыешся, умыецца; зак.
1. Памыць, вымыць сабе твар, рукі. Умыцца крынічнаю вадой. □ — Мы потым, — адказала Галя і тузанула сястру за руку. — Пайшлі хуценька ўмыемся. — І абедзве выскачылі праз сенцы на двор. Хадкевіч.
2. перан. Абмыцца, асвяжыцца дажджом, расой і пад. Сонца, умыйся расою На світальнай зары. Бялевіч.
•••
Умыцца кроўю — быць збітым.
Умыцца слязамі — заплакаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шкі́рка, ‑і, ж.
У выразе: за шкірку — а) за частку адзення, якая прылягае да шыі; за каўнер. [Сак:] — Што зраблю?.. Па шыі, во што зраблю. Або за шкірку і вон з хаты. Не падужаю, думаеш? Ермаловіч; б) за заднюю частку шыі, за загрывак. Напуджаныя авечкі адна за адной, — быццам іх за шкірку хто выкідае з хлеўчука, — на двор павыскоквалі. Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
завалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак.
1. каго-што. Накідаўшы, наклаўшы чаго-н., напоўніць, загрувасціць.
З. яму каменнем.
З. двор дрывамі.
З. работай каго-н. (перан.: абцяжарыць). Магазін завалены таварамі (перапоўнены).
2. каго-што. Засыпаць зверху, пакрыць.
Дарогу заваліла (безас.) снегам.
3. што. Закрыць на завалу (у 1 знач.).
З. дзверы на нач.
4. перан., што. Поўнасцю праваліць (разм.).
З. экзамен.
З. справу.
5. безас. Пра боль у горле (разм.).
Горла заваліла.
|| незак. зава́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. зава́льванне, -я, н. і зава́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.; спец.).
|| прым. зава́льны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.; спец.) і зава́лачны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Завальная траншэя.
Завалачная машына.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зае́хаць сов.
1. в разн. знач. зае́хать; (попутно, мимоходом — ещё) заверну́ть;
з. за дом — зае́хать за дом;
з. у двор — зае́хать во двор;
з. у глуш — зае́хать в глушь;
з. у роў — зае́хать в кана́ву;
з. да знаёмага — зае́хать (заверну́ть) к знако́мому;
чорт ве́дае куды́ ~хаў са сваі́мі фанта́зіямі — чёрт зна́ет куда́ зае́хал со свои́ми фанта́зиями;
2. разг. груб. зае́хать; съе́здить, звездану́ть;
з. у мо́рду — зае́хать (звездану́ть) в ро́жу;
◊ далёка не зае́дзеш — далеко́ не уе́дешь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сагна́ць сов.
1. в разн. знач. согна́ть;
с. з ме́сца — согна́ть с ме́ста;
с. жывёлу ў адзі́н двор — согна́ть скот в оди́н двор;
с. баро́даўку — согна́ть борода́вку;
2. разг. (освободиться от чего-л., удалить что-л.) обмахну́ть (пыль, снег);
3. разг. (увести) угна́ть;
4. содра́ть (кору и т.п.);
5. разг. (поранить) ссади́ть;
◊ с. ахво́ту — удовлетвори́ть жела́ние;
с. злосць — сорва́ть зло;
с. сма́гу — утоли́ть жа́жду;
с. сем пато́ў — согна́ть семь пото́в;
с. сон — вздремну́ть, прикорну́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перабе́гчы сов.
1. в разн. знач. перебежа́ть;
п. ву́ліцу — перебежа́ть у́лицу;
п. ў ла́гер праці́ўніка — перебежа́ть в ла́герь проти́вника;
2. пробежа́ть ми́мо;
аве́чкі ~глі свой двор — о́вцы пробежа́ли ми́мо своего́ двора́;
◊ п. даро́гу — перебежа́ть доро́гу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)