папамаршырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм. Маршыраваць доўга, неаднаразова. [Мікалай:] — Я папамаршыраваў пад палкавую музыку. Бывала калі [грымнуць]!.. Паўгорада сыходзілася слухаць. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасыхо́дзіцца, ‑дзіцца; ‑дзімся, ‑дзіцеся, ‑дзяцца; зак.

Сысціся — пра ўсіх, многіх. З двара пасыходзіліся суседзі, і пачалася несканчоная шматгалосая гаворка. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пато́ргвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Злёгку, час ад часу торгацца, рабіць сутаргавыя рухі. Вочы .. [Антонавы] гарэлі, вусы паторгваліся, калені дрыжэлі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́пелішча, ‑а, н.

Абл. Папялішча. Яны ўтраіх шчасліва перасядзелі ў блізкім лесавым хутарку фронт, прасядзелі пад руінамі, на попелішчы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правандрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Вандраваць некаторы час. Цалюткі той дзень.. [Гушка] правандраваў па горадзе і не напаў на след. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамірга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і прамаргаць. [Тодар:] — Праміргаў ты, браце, дзяўчыну, яшчэ як праміргаў! Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыадчыні́цца, ‑чыніцца; зак.

Адчыніцца трохі, не да канца. Тут .. [бацька] убачыў, што дзверы прыадчыніліся і ў шчыліну выглянула вінтовачная руля. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымя́цца, ‑мнецца; зак.

Стаць трохі памятым, прыціснуцца. Сена прымялася пад нагамі. □ Кусцік зялёнай травы прымяўся пад .. [Насцінай] мілай, слаўнай галавой. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расску́бці, ‑скубу, ‑скубеш, ‑скубе; ‑скубём, ‑скубяце; зак., што.

Скубучы, разадраць, расцягнуць што‑н. Пачала [Зося] распорваць шво, расскубла счарнелую вагу. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стальма́шны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да стальмаха; уласцівы яму. Пад гэты час прыпадае росквіт яго [Гельскага] стальмашнага рамяства. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)