гу́біца, ‑ы, ж.

Абл. Губка ​4. [Грыгарэц] быў тоўсты .. і меў выгляд навоя, на які толькі што навілі кросны ў дванаццаць губіц. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

відазме́нены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад відазмяніць.

2. у знач. прым. Які змяніў свой від, выгляд. Відазмененае рэчыва. Відазмененыя крылы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высакаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Пагардліва-фанабэрысты; напышлівы. Высакамерны выгляд. □ [Ярохіну] вельмі хацелася паспрачацца з гэтым высакамерным панам, збіць з яго гэтую надзьмутую фанабэрыстасць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славянізава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Станавіцца славянінам па мове і звычаях; набываць славянскі выгляд, характар.

2. Зал. да славянізаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славянізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Рабіць славянінам па мове і звычаях; прыдаваць каму‑, чаму‑н. славянскі выгляд, характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

иста́сканный разг.

1. зно́шаны; зано́шаны; зацяга́ны; патрапа́ны;

2. перен. (изнурённый) змардава́ны, змо́раны, знясі́лены;

иста́сканный вид змардава́ны (знясі́лены) вы́гляд;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

необы́чный нязвы́чны, нязвы́клы; (необычайный) незвыча́йны;

необы́чное вре́мя незвыча́йны час;

необы́чные слова́ нязвы́чныя (нязвы́клыя) сло́вы;

необы́чный вид незвыча́йны вы́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ца́рственный

1. (царский) уст. ца́рскі;

2. перен., книжн. ца́рственны; (величный) ве́лічны, вялі́касны; (горделивый) ганарлі́вы;

ца́рственная оса́нка ве́лічны вы́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ву́шка ’восілка (у вядры ці інш.)’; ’прывязка, якою прымацоўваецца цапілна’ (ДАБМ, камент., 828, Нас., БРС). Памянш. ад вуха ў адносінах да прадметаў, знешні выгляд якіх нагадвае вуха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раскла́сціся¹, -кладу́ся, -кладзе́шся, -кладзе́цца; -кладзёмся, -кладзяце́ся, -кладу́цца; -кладзі́ся; зак.

1. Раскласці, размясціць свае рэчы, маёмасць (разм.).

Р. са сваімі кнігамі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыняць раскладзены выгляд.

Крэсла лёгка расклалася.

|| незак. расклада́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і раскла́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)