іо́н, ‑а, м.
Электрычна зараджаная часцінка, якая ўтвараецца ў выніку страты ці набыцця электронаў атамамі.
[Ад грэч. iōn — ідучы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крупі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
1. гл. крупіна.
2. Дробная часцінка чаго-н.
К. снегу.
3. перан. Вельмі малая колькасць чаго-н.
Хоць бы к. надзеі.
Ні крупінкі праўды.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нейтро́н, ‑а, м.
Спец. Нестабільная электрычна нейтральная элементарная часцінка, якая разам з пратонам уваходзіць у склад атамнага ядра.
[Ад лац. neuter — ні той, ні другі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прато́н, ‑а, м.
Спец. Стабільная элементарная часцінка рэчыва з дадатным электрычным зарадам, якая ў спалучэнні з электронам утварае атам.
[Ад грэч. protōs — першы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
части́чка часці́нка, -кі ж., ча́стачка, -кі ж.; крупі́начка, -кі ж., крупі́нка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крыха́, ‑і, ДМ крысе, ж.
Нязначная колькасць, маленькая часцінка чаго‑н. Крыха поля ля дому была абы-як, дрэнна выраблена. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
а́там, ‑а, м.
Найдрабнейшая часцінка хімічнага элемента, якая захоўвае яго ўласцівасці і складаецца з ядра і электронаў. Атам кіслароду. Мечаны атам. Расшчапленне атама.
[Ад грэч. atomos — непадзельны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Парушы́на ’маленькая часцінка чаго-небудзь; парушынка’. Дыял. таксама парашы́на. Ад porchъ (гл. порах) з суф. адзінкавасці ‑ina; ‑у‑, відавочна, пад уплывам парушыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
а́там, -а, мн. -ы, -аў, м.
Найдрабнейшая часцінка хімічнага элемента, якая захоўвае яго ўласцівасці і складаецца з ядра і электронаў.
А. кіслароду.
Расшчапленне атама.
|| прым. а́тамны, -ая, -ае і атама́рны, -ая, -ае.
Атамная вага.
Атамная энергія.
Атамная бомба.
Атамная электрастанцыя.
Атамнае ядро.
Атамарны кісларод.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
міцэ́ла, ‑ы, ж.
Спец.
1. Электрычна зараджаная калаідальная часцінка.
2. толькі мн. (міцэ́лы, ‑цэ́л і ‑цэ́лаў). Вельмі дробныя крышталічныя частачкі, з якіх складаюцца калоідныя рэчывы цела раслін і жывёл.
[Новалац. micella, ад лац. mica — крошка, крупінка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)