◎ Ке́лзы ’цуглі’ (Жыв. сл.). Гл. келзаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ке́льзы ’цуглі’ (Нар. словатв.). Гл. келзы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кэ́льза ’цуглі’ (Жыв. сл.). Гл. кілзаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кілза́ць ’класці цуглі ў рот каню’ (ТСБМ). Гл. келзаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
закусі́ць I сов. (зажать зубами) закуси́ть;
◊ з. цу́глі — закуси́ть удила́
закусі́ць II сов. (выпитое, съеденное) закуси́ть, зае́сть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закуси́тьI сов. (захватить крепко зубами) закусі́ць; прыкусі́ць;
◊
закуси́ть удила́ закусі́ць цу́глі;
закуси́ть язы́к прыкусі́ць язы́к.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Трэ́нзель ‘металічныя цуглі’ (ТСБМ), ‘вуздэчка’ (Баршч.). Запазычана, магчыма, з ід. trenzl ‘цуглі’ (Астравух, Ідыш-бел. сл.), параўн. польск. tręnzla ‘тс’, што да ням. Trenze ‘вуздэчка’, якое, у сваю чаргу, запазычана праз гал. trensse з ісп. trenza ‘пляцёнка, канат’ (Duden Etumologie, 863; Фасмер, 4, 98).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Муштрукі́ ’цуглі’ (беласт., Сл. ПЗБ), лід., шальч., лях. мушту́к, мушты́к ’тс’ (там жа). Да мушту́к (гл.). Устаўное ‑р‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сця́гры ’цуглі’ (Ласт.). Відаць, да сцягнуць (гл.) з рэдкай суфіксацыяй; рэальнасць слова Ластоўскі ілюструе цытатай з невядомай крыніцы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)