ба́ливать несов., многокр., разг. ча́ста хварэ́ць, пахво́рваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Час ад часу хварэць, недамагаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахварэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць хворымі — пра ўсіх, многіх.

Дзеці пахварэлі.

2. Хварэць некаторы час.

Давялося месяц п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паду́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Разм. Падучая хвароба; эпілепсія. Хварэць падучкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наркама́нія, ‑і, ж.

Захворванне, якое суправаджаецца моцнай, хваравітай цягай да наркотыкаў. Хварэць наркаманіяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чуме́ть несов.

1. хварэ́ць на чуму́;

2. перен., прост. дурэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няду́жаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Недамагаць, хварэць. Настаўніца па нямецкай мове была старая, часта нядужала, мы нават шкадавалі яе. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́шчур, ‑у, м.

Вострая заразная хвароба буйной рагатай жывёлы і іншых парнакапытных. [Гаспадыня:] — У нас, Шурачка, няшчасце: каровы пачынаюць яшчурам хварэць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да прыхварэць.

2. Час ад часу хварэць, недамагаць. У апошні час .. [бацька] пачаў прыхворваць. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запо́р​II мед. запо́р, -ру м.;

страда́ть запо́ром хварэ́ць на запо́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)