ілюстра́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
1. гл. ілюстраваць.
2. Малюнак у кнізе, часопісе і пад., які суправаджае тэкст або тлумачыць змест.
Альбом з ілюстрацыямі.
3. перан. Прыклад, які дапаўняе, пацвярджае што-н.
Бліскучая і.
|| прым. ілюстрацы́йны, -ая, -ае.
І. матэрыял.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
интерпрети́ровать
1. сов. інтэрпрэтава́ць, растлума́чыць, вы́тлумачыць;
2. несов. інтэрпрэтава́ць, тлума́чыць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
эпікры́з, ‑у, м.
Спец. Заключэнне ўрача ў гісторыі хваробы, якое тлумачыць прычыны хваробы, яе праходжанне, лячэнне і зыход.
[Ад грэч. epi — пасля і krisis — рашэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
правідэнцыялі́зм, ‑у, м.
Рэлігійна-ідэалістычны погляд, які тлумачыць ход гістарычных з’яў не іх унутранай заканамернасцю, а вышэйшай (боскай) воляй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тлумачэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. тлумачыць. // Тое або іншае разуменне, асвятленне чаго‑н., трактоўка. Тлумачэнне вобраза. □ Словы былі незразумелымі для Язэпкі, і ён стараўся .. даваць ім свой змест, сваё тлумачэнне. Бядуля.
2. Тое, што тлумачыць што‑н., памагае зразумець прычыну чаго‑н. Нарэшце .. [ляснік] знайшоў сваім паводзінам пераканаўчае тлумачэнне. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карчава́льнік, ‑а, м.
Машына для карчавання. Мы спыняемся перад машынай з магутнымі сківіцамі. — Гэта новы карчавальнік Д–695, — тлумачыць інжынер. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
излага́ть несов. выклада́ць; (выражать) выка́зваць; раска́зваць; (объяснять) тлума́чыць;
излага́ть мысль выклада́ць (выка́зваць) ду́мку;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
простра́нно нареч. падрабя́зна; шматсло́ўна, мнагасло́ўна;
простра́нно объясня́ть падрабя́зна тлума́чыць;
простра́нно выража́ться шматсло́ўна (мнагасло́ўна) гавары́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па-ро́знаму нареч. по-ра́зному; разли́чно, ра́зно;
гэ́та мо́жна тлума́чыць п. — э́то мо́жно толкова́ть по-ра́зному (разли́чно, ра́зно)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
невытлумача́льны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Які не паддаецца тлумачэнню, вытлумачэнню; незразумелы. Невытлумачальны факт. Невытлумачальнае пачуццё. □ З .. пункту погляду [буржуазных эстэтаў] індывідуальнасць — сама сабе мера і закон, яна ўсё тлумачыць у мастацтве, сама ж невытлумачальная. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)