чмут, -а і -у, М чму́це, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. -а. Ашуканец, несумленны ў адносінах да людзей чалавек.

2. -у. Дурман, ачмурэнне.

Змятаць з дарогі старых законаў ч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

букіні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца купляй і продажам рэдкіх і старых кніг.

|| ж. букіні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. букіні́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

багадзе́льня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж.

1. Да рэвалюцыі: прытулак для бяздомных, старых, інвалідаў.

2. перан. Пра арганізацыю ці ўстанову, дзе людзі бяздзейнічаюць, дрэнна працуюць (разм., іран.).

Развялі багадзельню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мадэрні́зм, -у, м.

Агульная назва розных кірункаў у мастацтве канца 19 — пачатку 20 ст., якія абвясцілі разрыў з рэалізмам, адмаўленне ад старых форм і пошук новых эстэтычных прынцыпаў.

|| прым. мадэрні́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэстаўра́цыя, -і, ж.

1. Аднаўленне і ўмацаванне старых ці пашкоджаных помнікаў мастацтва, гісторыі і культуры.

2. Аднаўленне ранейшага палітычнага ладу (кніжн.).

|| прым. рэстаўрацы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.) і рэстаўра́тарскі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Рэстаўрацыйная майстэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

букіні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прадавец рэдкіх і старых кніг.

[Фр. bouquiniste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сартазме́на, ‑ы, ж.

Замена старых сартоў насення новымі, больш прадукцыйнымі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́нверк, ‑а, м.

Абаронная прыбудова ў старых крэпасцях. Кронверк. Петрапаўлаўскай крэпасці.

[Ням. Kronwerk.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лама́чына, -ы, мн. -ы, -чын, ж. (разм.).

1. Абломак дрэва (сук, кавалак нятоўстага ствала, корч, палка і пад.).

2. Старая або сапсаваная непрыгодная рэч.

Не стрэльба, а л.

3. перан. Нязграбны, няздатны (пра чалавека, жывёлу, звычайна старых).

Няуклюдная л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяці́нець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Траціць развагу, выжываць з розуму (звычайна пра старых).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)