стара́я

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. стара́я стары́я
Р. старо́й стары́х
Д. старо́й стары́м
В. стару́ю стары́х
Т. старо́й
старо́ю		 стары́мі
М. старо́й стары́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стары́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. стары́ стары́я
Р. старо́га стары́х
Д. старо́му стары́м
В. старо́га стары́х
Т. стары́м стары́мі
М. стары́м стары́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стары́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стары́ стара́я старо́е стары́я
Р. старо́га старо́й
старо́е		 старо́га стары́х
Д. старо́му старо́й старо́му стары́м
В. стары́ (неадуш.)
старо́га (адуш.)		 стару́ю старо́е стары́я (неадуш.)
стары́х (адуш.)
Т. стары́м старо́й
старо́ю		 стары́м стары́мі
М. стары́м старо́й стары́м стары́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стары́м-стары́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стары́м-стары́ стары́м-стара́я стары́м-старо́е стары́м-стары́я
Р. стары́м-старо́га стары́м-старо́й
стары́м-старо́е		 стары́м-старо́га стары́м-стары́х
Д. стары́м-старо́му стары́м-старо́й стары́м-старо́му стары́м-стары́м
В. стары́м-стары́ (неадуш.)
стары́м-старо́га (адуш.)		 стары́м-стару́ю стары́м-старо́е стары́м-стары́я (неадуш.)
стары́м-стары́х (адуш.)
Т. стары́м-стары́м стары́м-старо́й
стары́м-старо́ю		 стары́м-стары́м стары́м-стары́мі
М. стары́м-стары́м стары́м-старо́й стары́м-стары́м стары́м-стары́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ло́мка ж., прям., перен. ло́мка;

л. стары́х пара́дкаў — ло́мка ста́рых поря́дков

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

традыцыяналі́зм, -у, м. (кніжн.).

Прыхільнасць да старых традыцый.

|| прым. традыцыяналі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

букіністы́чны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да продажу і куплі рэдкіх і старых кніг.

Б. магазін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бусля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Гняздо бусла.

На старых ліпах чарнелі буслянкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ашмо́цце, -я, н., зб. (разм.).

Старое адзенне, паношаны абутак; абрыўкі, шматкі вопраткі і пад.

На падлозе валялася а. старых шынялёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стараве́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які прытрымліваецца старой веры, не прызнае царкоўнага расколу 17 ст. ў Расіі і варожа адносіцца да афіцыйнай праваслаўнай царквы.

2. перан. Той, хто прытрымліваецца старых поглядаў, старых звычак (уст., жарт.).

|| ж. стараве́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. стараве́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)