спусташэ́нне, ‑я,
1.
2. Тое, што і спустошанасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спусташэ́нне, ‑я,
1.
2. Тое, што і спустошанасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
истощи́ть
1. (изнурить) змардава́ць; знясі́ліць;
2. (о почве)
3. (исчерпать) вы́чарпаць; (израсходовать) вы́даткаваць; зрасхо́даваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спусто́шаны, ‑ая, ‑ае.
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́пуст ’зямля, карыстаннем якой пагашаюць доўг (у актах XVI–XVII стст.)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
растрыбушы́ць, ‑бушу, ‑бушыш, ‑бушыць;
1. Пачысціць, выдаліўшы вантробы (рыбу, птушку і пад.).
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Разары́ць, разара́ць ’пазбавіць дастатку, багацця’, ’давесці да беднасці’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)