праспрача́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Спрачацца некаторы час. Студэнты праспрачаліся да поўначы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ца́пацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

1. Хапацца рукамі, зубамі, кіпцюрамі і пад.

2. перан. Сварыцца, спрачацца.

Ц. з-за дробязі.

|| зак. паца́пацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перекоря́ться несов., разг. спрача́цца; свары́цца, ла́яцца; дакара́ць адзі́н аднаго́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Таро́йкацца ’доўга гаварыць, дамаўляцца, спрачацца; валаводзіць, марудзіць, спрачаючыся’ (ТСБМ), ’гутарыць, спрачацца’ (Шат., Варл., Гіл.), ’бавіцца; спрачацца’ (Жд. 3), ’важдацца, займацца’ (паст., Сл. ПЗБ), ’безвынікова мітусіцца па якой-небудзь справе’ (мядз., Нар. словатв.). Экспрэсіўны варыянт таро́кацца ’спрачацца, доўга дамаўляцца’, гл. тарокаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыспутава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

Весці дыспут, удзельнічаць у дыспуце; спрачацца. Дыспутаваць з таварышамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эры́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Кніжн. Майстэрства спрачацца, умельства палемізаваць з праціўнікам, выкарыстоўваючы яго промахі.

[Грэч. éristika.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́вільнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць правільнага. І таму Міколку часта даводзіцца спрачацца і заўзята бараніць свае думкі, даводзіць іх правільнасць. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пререка́ние ср. спрэ́чка, -кі ж.;

вступи́ть в пререка́ния пача́ць спрача́цца, уступі́ць у спрэ́чкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смець, сме́ю, сме́еш, сме́е; незак., з інф.

1. Адважвацца, мець смеласць для чаго-н.

Не с. спрачацца.

2. Мець права на што-н.

Ніхто не смее парушаць закон.

◊

Не смей(це) (разм.) — строгая забарона што-н. рабіць.

|| зак. пасме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

счапі́цца, счаплю́ся, счэ́пішся, счэ́піцца; зак.

1. Злучыцца, зачапіўшыся адзін за аднаго.

Шасцярні счапіліся.

2. перан., з кім і без дап. Пачаць спрачацца, схапіцца ў бойцы (разм.).

Дзеці счапіліся за цацку.

|| незак. счэ́плівацца, -ваюся, -ваешся, -ваецца.

|| наз. счэ́пліванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)