наско́к, -у, м.
1. Імклівы напад, скачок з мэтай нападу.
Н. звера.
2. перан. Грубыя, беспадстаўныя нападкі, абвінавачанні супраць каго-н.
Адміністрацыйны н.
◊
З наскоку — не падумаўшы як след, добра не разабраўшыся.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зацяжны́ затяжно́й;
~на́я хваро́ба — затяжна́я боле́знь;
○ з. скачо́к — затяжно́й прыжо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыско́к, ‑у, м.
Невялікі скачок; падскок. Слава падхапіў кацялок і з прыскокам пабег да вады. Шыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насці́льны, -ая, -ае.
1. Плаўны, які ідзе амаль па прамой лініі (спец.).
Н. скачок.
2. Які ідзе паралельна паверхні зямлі на пэўнай вышыні (спец.).
Н. агонь.
Насцільная траекторыя палёту куль.
|| наз. насці́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шост, шаста́, М шасце́, мн. шасты́, -о́ў, м.
Доўгая тонкая палка ці жэрдка.
Скачок з шастом (у спорце).
|| памянш. шасто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.
|| прым. шаставы́, -а́я, -о́е (спец.).
Шаставая лінія сувязі (на шастах).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
насці́льны спорт., воен. насти́льный;
н. скачо́к — насти́льный прыжо́к;
н. аго́нь — насти́льный ого́нь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трайны́ тройно́й;
т. скачо́к — спорт. тройно́й прыжо́к;
○ ~но́е пра́віла — мат. тройно́е пра́вило
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Нырэ́ц, нырец ’скачок у ваду’ (Бяльк., ТСБМ), ’від качкі’ (Грыг., Гарэц.), нырэ́ц, норэ́ц ’скачок у ваду; балотная птушка, чомга’ (ТС), нырэц, нурэ́ц ’вадзяная птушка нур’ (Дразд.), сюды ж нырок‑чубацік ’чэрнець чубатая’ (Інстр. 2). Ад ныра́ць, гл. таксама нор, нурок, нырка 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
антраша́, нескл., н.
Балетнае па, лёгкі скачок уверх, у час якога танцор ударае некалькі разоў нагой аб нагу.
•••
Выкідваць антраша гл. выкідваць 1.
[Фр. entrechat.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саско́к, ‑у, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. саскочыць; скачок. Саскок з парашутам. □ На перакладзінах у Лісіцкага нічога падобнага не было. А па брусах? Саскок экстракласа. Пінчук.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)