бестакто́ўнасць, ‑і,
1. Уласцівасць бестактоўнага; адсутнасць такту.
2. Бестактоўны ўчынак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бестакто́ўнасць, ‑і,
1. Уласцівасць бестактоўнага; адсутнасць такту.
2. Бестактоўны ўчынак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́штукаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Негара́зд ’не вельмі-та, дзе там’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разва́жлівы, ‑ая, ‑ае.
1. Які любіць падумаць, разважыць, дзейнічае правільна і
2. Які выяўляе разважлівасць, здольнасць разважаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэгулява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе;
1. Надаваць, уносіць парадак, сістэму ў што‑н.
2. Прыводзіць у неабходны для работы стан, дамагацца правільнага працякання якога‑н. працэсу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ска́заны, ‑ая, ‑ае.
1.
2.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ро́зум, -у,
1. Здольнасць чалавека лагічна і творча мысліць, абагульняць вынікі пазнання.
2. Разумовае развіццё, інтэлект.
3.
Ад (з) вялікага розуму (
Давесці да розуму каго (
Дайсці да розуму (
Дайсці сваім розумам (
Жыць сваім розумам (
Жыць чужым розумам (
Звесці з розуму каго (
1) давесці да страты розуму;
2) захапіць, зачараваць.
З розумам або з галавой (рабіць што
З розуму сышло (
На розум наставіць (навесці) каго (
Не пры сваім розуме хто (
Прыйсці да розуму (
Пры сваім розуме хто (
Розум за розум заходзіць у каго (
Розуму не дабяру (
Траціць розум —
1) дурнець;
2) ад каго-чаго, надта захапляцца кім-, чым
Ці маеш ты розум? (
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
распарадзі́цца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца;
1. Аддаць загад; загадаць.
2. Абысціся з кім‑н. або з чым‑н. тым або іншым чынам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экано́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць;
1.
2. Максімальна скарачаць выдаткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
траскатня́, ‑і,
1. Працяжны трэск, шум, стук чаго‑н.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)