сібірая́звавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сібірскай язвы. Сібіраязвавая эпідэмія. // Які служыць для лячэння сібірскай язвы, засцерагае ад яе. Сібіраязвавая сываратка. Сібіраязвавая прышчэпка.

2. Хворы на сібірскую язву. Сібіраязвавыя жывёліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приви́вка ж.

1. (действие) прышчэ́пліванне, -ння ср., прышчэ́пка, -кі ж.;

2. (привой) сад. прышчэ́пак, -пка м., шчэ́па, -пы ж.;

3. (прививочный препарат, вакцина) мед. прышчэ́пка, -кі ж., вакцы́на, -ны ж.; прышчэ́пачны прэпара́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

копулиро́вка ж. капулі́раванне, -ння ср., капуліро́ўка, -кі ж.; (прививание) прышчэ́пліванне, -ння ср., прышчэ́пка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прище́пок м.

1. сад. прышчэ́пак, -пка м.;

2. (для белья и т. п.) прышчэ́пка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́спа, ‑ы, ж.

1. Цяжкая інфекцыйная хвароба, якая суправаджаецца з’яўленнем пухіркоў на скуры і слізістых абалонках. Прышчэпка воспы.

2. Разм. Шрамы і ямкі, якія застаюцца пасля гэтай хваробы або на месцы яе прышчэпкі. Пабіты воспаю твар.

•••

Ветраная воспа — інфекцыйная дзіцячая хвароба; вятранка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́шчапка і зашчэ́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

1. Прыстасаванне для запірання дзвярэй у выглядзе кручка або пласцінкі з прораззю, якое накладваецца на прабой. Заперці дзверы на зашчапку. □ Штурхнуў [Сымон] дзверцы з усёй сілы, — Бразь там зашчапка-кручок! Колас. Бразнула зашчапка, і ў хату зайшоў сын. Федасеенка.

2. Разм. Тое, што і прышчэпка. — Трымай бялізну, я буду адшчэпліваць зашчапкі, — узяўся .. [Антон] памагаць. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)