пажы́ць, -ыву́, -ыве́ш, -ыве́; -ывём, -ывяце́, -ыву́ць; пажы́ў, -ыла́, -ло́; зак.

Пражыць нейкі час.

Пажывём — пабачым (прымаўка). П. у горадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адраява́ць

‘пражыць без турбот і клопатаў, як у раі’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адраю́ю адраю́ем
2-я ас. адраю́еш адраю́еце
3-я ас. адраю́е адраю́юць
Прошлы час
м. адраява́ў адраява́лі
ж. адраява́ла
н. адраява́ла
Загадны лад
2-я ас. адраю́й адраю́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адраява́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перамадзе́ць

‘пражыць пэўны час у цяжкіх умовах’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перамадзе́ю перамадзе́ем
2-я ас. перамадзе́еш перамадзе́еце
3-я ас. перамадзе́е перамадзе́юць
Прошлы час
м. перамадзе́ў перамадзе́лі
ж. перамадзе́ла
н. перамадзе́ла
Загадны лад
2-я ас. перамадзе́й перамадзе́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час перамадзе́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

праіснава́ць, -ную́, -нуе́ш, -нуе́; -ну́й; зак.

Пражыць, прабыць які-н. час.

На такую зарплату можна п.

Старыя парадкі доўга не праіснуюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праднява́ць, ‑днюю, ‑днюеш, ‑днюе; зак.

Правесці, пражыць дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́жанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пражыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пражыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. пражы́ць.

2. Жыць, мець месца жыхарства дзе-н. (афіц.).

П. на ўскраіне горада.

|| наз. пражыва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перале́таваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.

Разм. Пражыць, перабыць лета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адквітне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв). Скончыць квітнець, цвісці; адцвісці.

Адквітнелі каштаны.

2. перан. Пражыць маладыя гады, страціць свежасць, пастарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ужы́ць¹, -ыву́, -ыве́ш, -ыве́; -ывём, -ывяце́, -ыву́ць; -ы́ў, -ыла́, -ло́; -ыві́; зак. (пераважна з адмоўем).

Змагчы жыць, пражыць дзе-н., з кім-н.; ужыцца.

Там ніхто не ўжыве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)