лы́жачнік м.
1. ложка́рь, ло́жечник;
2. пла́нка с вы́резами, куда́ вставля́ют ло́жки и ви́лки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
баге́т, ‑у, М ‑геце, м.
Разьбяная або пафарбаваная планка, з якой робяць рамы, карнізы. Сцены былі ўвешаны палеткамі ў рамах з залачонага багету, залы ўстаўлены скульптурнымі і разьбянымі работамі. Скрыган.
[Фр. baguette.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хаму́цік, ‑а, м.
1. Памянш. да хамут (у 1 знач.).
2. Спец. Злучальная дэталь кальцавой формы.
3. Спец. Заціскачка ў металарэзным станку, якая перадае вырабу вярчэнне ад патрона.
•••
Прыцэльны хамуцік — папярочная планка на рамцы вінтовачнага прыцэла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плі́нтус, ‑а, м.
Вузкая планка, рэйка, якая закрывае шчыліну паміж падлогай і сцяной. Абмацаў Зыгмусь усе дошкі ў падлозе. Яны былі тоўстыя і шчыльна прыбіты плінтусам. Колас. // Выступ у выглядзе вузкай палоскі пры аснове будынка, печы, калоны і пад.
[Ад грэч. plinthos — цэгла, пліта.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пла́начка ’паўпрыца’ (бых., ЛА, 4). Да пла́нка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лі́штва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
1. Накладная планка вакол дзвярнога ці аконнага праёма.
Фігурная л.
2. Металічная накладная пласцінка з шчылінай для ключа на дзвярах, шуфлядах і пад.
3. Тое, што і плінтус.
4. Падгорнутая або нашытая палоска матэрыі для аддзелкі, падрубкі.
|| памянш. лі́штвачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. ліштвяны́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
распо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. Брус, планка для надання ўстойлівасці часткам збудаванняў, для захавання чаго-н. у пэўным становішчы.
Р. для лыжаў.
2. Тое, што і разрэз, распорак.
На ім быў кароткі кажушок з аблямаванай распоркай ззаду.
3. Разарванае па шве месца.
Яго шапка была скрозь з распоркамі.
|| прым. распо́рачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лажэ́чнік, ‑а, м.
Абл. Планка з выразамі, у якія ўстаўляюцца лыжкі, нажы, відэльцы. Варанецкі стаяў і аглядаў небагаты [хатні] скарб.. За сталом дзве лавы — адна ад покуця ў адзін бок, другая — у другі. Зэдлік ля печы, на сцяне ў парозе драўляны лажэчнік. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ На́хлесткі ’падоўжныя бакавыя планкі, што насаджваюцца на капылы ў санях’ (Сл. ПЗБ), параўн. рус. нахлёстка ’верхняя падоўжная планка ў возе ці планка, што набіваецца на капылы ў санях’. Да хлястиць ’біць’, нахлястиць ’набіць’, параўн. у нахлёст ’зверху, наверх (набіць, накласці і інш.)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ На́далаба ’вузкая планка, што набіваецца на капылы паверх вязоў’ (маст., Шатал.). Гл. надаўб.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)