Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пла́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
Падоўжаная гладкая дошчачка, пласцінка.
Металічная п.
Ордэнская п. (з прымацаванай ордэнскай стужачкай).
|| памянш.пла́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым.пла́начны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пла́нкапла́нка, -кі ж.; лі́штва, -вы ж.;
прице́льная пла́нка прыцэ́льная пла́нка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пла́нкаж.пла́нка;
○ прыцэ́льная п. — прице́льная пла́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пла́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Рмн. ‑нак; ж.
Невялікая падоўжная дошчачка, палоска з дрэва, металу або тканіны. [Брызент] прыціскалі загадзя падрыхтаванымі планкамі, прыбівалі цвікамі.Лупсякоў.Дзед старой рукою настругаў яловых планак.Дубоўка.Набіраем на пруткі 80 пецель, з іх 10 — на планку для гузікаў.«Беларусь».
•••
Ордэнская планка — металічная або іншая палоска, абцягнутая ордэнскай стужкай.
Прыцэльная планка — прыцэльнае прыстасаванне ў некаторых відах зброі.
[Лац. planka.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пла́нкаж Léiste f -, -n, Látte f -, -n;
збіць пла́нкауспарт (у скачках) die Léiste réißen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пла́нка
(польск. planka, ад ням. Planke = дошка)
невялікая падоўжаная дошчачка, палоска з дрэва, металу або тканіны (напр. ордэнская п.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Пла́нка ’клопат, куды ўстаўляецца млён’ (паўн.-усх., ЛА, 4), ’лёстка ў драбіне’ (дубр., ЛА, 4), ’вязы ў санях’ (дубр., ЛА, 2), ’дзверцы ў стаячым вулеі’ (чавус., клім., ЛА, 1); пла́нкі ’ручкі ў падушцы воза, да якіх прымацоўваюцца драбіны’ (віц., маг., брагін., рэч., ЛА, 2), ’доўгія бярвенні, што кладуцца уздоўж моста ля яго краёў для ўмацавання насцілу’ (Сцяшк. Сл.). З рус.пла́нка ’ліштва, дошчачка’, ’дошка, брус’, якое з нова-в.-ням.Planke ’дошка’, ’маснічына’ < с.-лац.planca ’тоўстая дошка’ < лац.phalanga ’насілы для пераноскі цяжкага грузу’ < ст.-грэч.φάλαγξ ’прадаўгаваты кавалак бервяна’, φάλαγγαι ’бэлькі, бярвёны’ (Фасмер, 3, 273; Васэрцыер, 174). Сюды ж бел.пла́нка ’палоска з дрэва, металу, тканіны’ (ТСБМ), ’вышытая паласа ў кашулі спераду ад каўняра ўніз’ (Касп.; ветк., гом., Мат. Гом.).