го́рац, ‑рца, м.

Жыхар гор, горнай краіны. Паселішча горцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапа́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лапараў. Лапарскае паселішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руі́на, -ы, мн. -ы, руі́н, ж.

1. звычайна мн. Рэшткі разбуранага збудавання, паселішча.

2. перан. Стары, зусім нямоглы чалавек (разм.).

Стаць руінай.

|| прым. руі́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разва́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

1. мн. Рэшткі разбуранай пабудовы ці паселішча, руіны.

Разваліны горада.

2. перан. Пра старога або разбітага хваробай чалавека (разм.).

Ён нагадваў жывую разваліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэо́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крэола, крэолаў, належыць ім. Крэольскае паселішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ітэльме́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ітэльмена, ітэльменаў, належыць ім. Ітэльменскае паселішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гатэнто́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гатэнтотаў, належыць ім. Гатэнтоцкія мовы. Гатэнтоцкае паселішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да горца, горцаў, належыць ім. Горскія плямёны. Горскае паселішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гура́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гураля, гураляў, належыць ім. Гуральскае паселішча. Гуральскія песні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ям, ‑а, м.

Гіст. Паштовая станцыя або паселішча на паштовым тракце, дзе праезджыя мянялі паштовых коней.

[Ад цюрк. jam — паштовая станцыя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)