патраві́ць сов. (произвести потраву) потрави́ть;

п. пасе́вы — потрави́ть посе́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрэ́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

1. Зрабіць радзейшым; прарэдзіць (пасевы, лес і пад.). Зрэдзіць густыя ўсходы агуркоў. Зрэдзіць дрэвы.

2. Пасеяць рэдка, радзей, чым трэба. Зрэдзіць пасевы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасе́ў, ‑севу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пасеяць.

2. часцей мн. (пасе́вы, ‑аў). Тое, што пасеяна; палі, на якіх што‑н. засеяна, расце. Да самай дарогі падступалі пасевы высокага спелага жыта, пшаніцы, ячменю. Шамякін. Сцежачка вузкая, як толькі дваім размінуцца, бо ідзе яна праз саўгасныя пасевы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

новаасу́шаны, ‑ая, ‑ае.

Асушаны нядаўна. Мы аглядалі пасевы на новаасушаных землях. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазмыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Змыць, ліквідаваць мыццём усё, многае.

П. фарбу з рук.

2. каго-што. Змыць, знесці адкуль-н. усё, многае або ўсіх, многіх.

Вада пазмывала пасевы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыжкараскіда́льнік, ‑а, м.

Машына, якая служыць для ўнясення жыжкі пад пасевы сельскагаспадарчых культур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забараня́цца, ‑яецца; незак.

1. Не дазваляцца. Таптаць пасевы забараняецца.

2. Зал. да забараняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

багара́, ‑ы, ж., зб.

Непаліўныя землі ў зонах арашальнага земляробства. // Пасевы на такіх землях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталачы́ць, ‑лачу, ‑лочыш, ‑лочыць; зак., што.

Разм. Патаптаць, вытаптаць (траву, пасевы). Коні сталачылі ячмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разрэ́дзіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.

1. Стаць рэдкім (у 2 знач.), радзейшым, утварыўшы прамежкі.

Пасевы разрэдзіліся.

2. Стаць менш шчыльным, менш густым.

Змрок разрэдзіўся.

|| незак. разрэ́джвацца, -аецца.

|| наз. разрэ́джванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)