гры́фель, -я, мн. -і, -яў, м.
1. Палачка з асобай пароды сланцу для пісання на дошцы з такога ж сланцу.
2. Тое, што і графіт (у 2 знач.).
|| прым. гры́фельны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кі́шачны і кішэ́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кішак, кішэчніка. Кішачныя захворванні. Кішэчная палачка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цуру́балка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Прадаўгаваты кавалак дрэва, сцябла; палачка, дудка. [Прадушына нары] старанна замаскіравана аголенымі лазовымі цурубалкамі, галінкамі. Масарэнка. // Палачка замест гузіка звычайна ў верхняй вопратцы. Нават цурубалкі на .. [кажусе] былі яшчэ тыя, што я навыразаў з сухой грабовай палкі... Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гры́фель, ‑я, м.
Палачка з аспіднага сланцу для пісання на грыфельнай дошцы. Правесці грыфелем па чорнай дошцы.
[Ням. Griffel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стыло́граф, ‑а, м.
Палачка з пяром на адным канцы і з карандашом на другім, пяро-карандаш. // Вечнае пяро.
[Ад грэч. stylos — палачка для пісьма і graphō — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мушта́бель, ‑я, м.
Спец. Драўляная палачка, з дапамогай якой падтрымліваецца правая рука жывапісца ў часе работы над дробнымі дэталямі карціны.
[Польск. musztabel, ад ням. Maßstab.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зубачы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Завостранае пяро ці палачка для выдалення рэштак ежы, якія заселі ў зубах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наэлектрызава́цца сов., прям., перен. наэлектризова́ться;
шкляна́я па́лачка ~ва́лася — стекля́нная па́лочка наэлектризова́лась;
гледачы́ ~ва́ліся — зри́тели наэлектризова́лись
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выруча́лочка разг. выруча́лачка, -кі ж.; (детская игра) па́лачка-выруча́лачка, род. па́лачкі-выруча́лачкі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каклю́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Палачка з патаўшчэннем на адным канцы і з шыйкай і гузікам на другім для пляцення карункаў. Убаку сядзела за каклюшкамі Глебавічна. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)