дырыжо́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дырыжора, належыць яму. Дырыжорская палачка. Дырыжорскі пульт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сса́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ссання. Ссальныя рухі губ. Ссальная палачка інфузорыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гры́фель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Палачка з асобай пароды сланцу для пісання на дошцы з такога ж сланцу.

2. Тое, што і графіт (у 2 знач.).

|| прым. гры́фельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Тонкая драўляная палачка з лёгка загаральнай галоўкай для здабывання агню.

Чыркнуць запалкай.

|| прым. запа́лкавы, -ая, -ае і запа́лачны, -ая, -ае.

Запалкавая (запалачная) фабрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кі́шачны і кішэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кішак, кішэчніка. Кішачныя захворванні. Кішэчная палачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цуру́балка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Прадаўгаваты кавалак дрэва, сцябла; палачка, дудка. [Прадушына нары] старанна замаскіравана аголенымі лазовымі цурубалкамі, галінкамі. Масарэнка. // Палачка замест гузіка звычайна ў верхняй вопратцы. Нават цурубалкі на .. [кажусе] былі яшчэ тыя, што я навыразаў з сухой грабовай палкі... Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гры́фель, ‑я, м.

Палачка з аспіднага сланцу для пісання на грыфельнай дошцы. Правесці грыфелем па чорнай дошцы.

[Ням. Griffel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стыло́граф, ‑а, м.

Палачка з пяром на адным канцы і з карандашом на другім, пяро-карандаш. // Вечнае пяро.

[Ад грэч. stylos — палачка для пісьма і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мушта́бель, ‑я, м.

Спец. Драўляная палачка, з дапамогай якой падтрымліваецца правая рука жывапісца ў часе работы над дробнымі дэталямі карціны.

[Польск. musztabel, ад ням. Maßstab.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубачы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Завостранае пяро ці палачка для выдалення рэштак ежы, якія заселі ў зубах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)