Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́лачка ж.
1. в разн. знач. па́лочка;
бараба́нныя ~кі — бараба́нные па́лочки;
дырыжо́рская п. — дирижёрская па́лочка;
чарадзе́йная п. — фольк. волше́бная па́лочка;
2. тро́сточка;
3. пру́тик м.;
○ п. Ко́ха — па́лочка Ко́ха;
◊ п.-выруча́лачка — фольк. па́лочка-выруча́лочка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́лачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
1. Памянш.-ласк. да палка. // Прадмет у выглядзе ўказкі, якім карыстаецца дырыжор, кіруючы аркестрам. Капельмайстар стаіць перад аркестрам, гатовы ўзмахнуць палачкай. Крапіва.
2. Разм. Перпендыкулярная рыска на пісьме. Колькі думак было некалі ў маленстве пра школу, пра таго чароўнага настаўніка, які будзе паказваць, як пісаць палачкі. Кулакоўскі. Тры палачкі ўдоўж і тры ўпапярок. Янка Гарбач так заўсёды падпісваецца. Бядуля.
3. У медыцыне — бактэрыя, падобная па форме на прадаўгаватую рыску; бацыла. Кішэчная палачка. Туберкулёзная палачка.
4. звычайна мн. (па́лачкі, ‑чак). Светлачуллівыя клеткі сятчаткі вока пазваночных жывёл і чалавека, падобныя па форме на прадаўгаватую рыску.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.
Зрэзаны тонкі ствол або тоўстая галіна без сукоў, што ўжыв. як апора пры хадзьбе і для іншых мэт, а таксама ўвогуле прадмет такой формы.
Ісці, абапіраючыся на палку.
Сукаватая п.
Лыжныя палкі.
Палкі ў колы ўстаўляць (перан.: свядома перашкаджаць якой-н. справе).
◊
З-пад палкі (разм.) — пад прымусам (рабіць што-н.).
Палка з двума канцамі — пра тое, што можа скончыцца і добра і дрэнна.
|| памянш. па́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
П. выручалачка (перан.: пра таго, хто заўсёды дапамагае, выручае; разм.).
○
Палачка Коха — туберкулёзная бацыла.
|| прым. па́лачны, -ая, -ае.
Палачная дысцыпліна (перан.: пра дысцыпліну, якая падтрымліваецца жорсткімі мерамі).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чы́жык², -а, м.
Дзіцячая гульня, у якой завостраная з двух канцоў палачка заганяецца кіем у круг, а таксама сама такая палачка.
Гуляць у чыжыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́лочка в разн. знач. па́лачка, -кі ж.;
бараба́нные па́лочки бараба́нныя па́лачкі;
дирижёрская па́лочка дырыжо́рская па́лачка;
туберкулёзная па́лочка туберкулёзная па́лачка;
волше́бная па́лочка фольк. чарадзе́йная па́лачка;
палочка-выруча́лочка па́лачка-выруча́лачка;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тро́сточка уменьш. па́лачка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зубачы́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
Завостраная палачка для выдалення рэштак ежы, якія заселі паміж зубоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
растушо́ўка, -і, ДМ -шо́ўцы, ж. (спец.).
1. гл. растушаваць.
2. мн. -і, -шо́вак. Палачка з мяккага матэрыялу для растушоўвання грунтоўкі, накладвання грыму.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ука́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.
1. Палачка, якой паказваюць што-н.
Вадзіць указкай па карце.
2. Указанне, распараджэнне (разм., неадабр.).
Без вашых указак абыдуся.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)