па́лачка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. па́лачка па́лачкі
Р. па́лачкі па́лачак
Д. па́лачцы па́лачкам
В. па́лачку па́лачкі
Т. па́лачкай
па́лачкаю		 па́лачкамі
М. па́лачцы па́лачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

па́лачка гл. палка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́лачка ж.

1. в разн. знач. па́лочка;

бараба́нныя ~кі — бараба́нные па́лочки;

дырыжо́рская п. — дирижёрская па́лочка;

чарадзе́йная п. — фольк. волше́бная па́лочка;

2. тро́сточка;

3. пру́тик м.;

○ п. Ко́ха — па́лочка Ко́ха;

◊ п.-выруча́лачка — фольк. па́лочка-выруча́лочка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́лачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш.-ласк. да палка. // Прадмет у выглядзе ўказкі, якім карыстаецца дырыжор, кіруючы аркестрам. Капельмайстар стаіць перад аркестрам, гатовы ўзмахнуць палачкай. Крапіва.

2. Разм. Перпендыкулярная рыска на пісьме. Колькі думак было некалі ў маленстве пра школу, пра таго чароўнага настаўніка, які будзе паказваць, як пісаць палачкі. Кулакоўскі. Тры палачкі ўдоўж і тры ўпапярок. Янка Гарбач так заўсёды падпісваецца. Бядуля.

3. У медыцыне — бактэрыя, падобная па форме на прадаўгаватую рыску; бацыла. Кішэчная палачка. Туберкулёзная палачка.

4. звычайна мн. (па́лачкі, ‑чак). Светлачуллівыя клеткі сятчаткі вока пазваночных жывёл і чалавека, падобныя па форме на прадаўгаватую рыску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́лачка ж

1. Stöckchen n -s, -, Stäbchen -s, -;

дырыжо́рская па́лачка Dirigéntenstab m -(e)s, -stäbe, Táktstock m -(e)s, -stöcke;

бараба́нная па́лачка Trómmelschlägel -s, -;

чаро́ўная па́лачка Záuberstab m;

2. біял, мед Baktéri¦e f -, -n, Baktérium n -s, -ri¦en, Bazíllus m -, -llen;

◊ па́лачка-выруча́лачка (гульня) Verstéck mit Ánschlag

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

па́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Зрэзаны тонкі ствол або тоўстая галіна без сукоў, што ўжыв. як апора пры хадзьбе і для іншых мэт, а таксама ўвогуле прадмет такой формы.

Ісці, абапіраючыся на палку.

Сукаватая п.

Лыжныя палкі.

Палкі ў колы ўстаўляць (перан.: свядома перашкаджаць якой-н. справе).

◊

З-пад палкі (разм.) — пад прымусам (рабіць што-н.).

Палка з двума канцамі — пра тое, што можа скончыцца і добра і дрэнна.

|| памянш. па́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

П. выручалачка (перан.: пра таго, хто заўсёды дапамагае, выручае; разм.).

○

Палачка Коха — туберкулёзная бацыла.

|| прым. па́лачны, -ая, -ае.

Палачная дысцыпліна (перан.: пра дысцыпліну, якая падтрымліваецца жорсткімі мерамі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кішэ́чная па́лачка

т. 8, с. 316

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сенная палачка

т. 14, с. 329

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чы́жык², -а, м.

Дзіцячая гульня, у якой завостраная з двух канцоў палачка заганяецца кіем у круг, а таксама сама такая палачка.

Гуляць у чыжыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́лочка в разн. знач. па́лачка, -кі ж.;

бараба́нные па́лочки бараба́нныя па́лачкі;

дирижёрская па́лочка дырыжо́рская па́лачка;

туберкулёзная па́лочка туберкулёзная па́лачка;

волше́бная па́лочка фольк. чарадзе́йная па́лачка;

палочка-выруча́лочка па́лачка-выруча́лачка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)