прырабо́так, ‑тку, м.
Дадатковы, пабочны заработак. Вось паеду дадому, спраўлю добры гарнітур .. — Чаму ж дома, а не тут? — Стаўка, брат, малаватая, а прыработку не маю. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вво́дный
1. уво́дны;
вво́дный лист юр. уво́дны ліст;
2. (вступительный) усту́пны;
вво́дная статья́ усту́пны арты́кул;
3. грам. пабо́чны;
вво́дное предложе́ние пабо́чны сказ;
вво́дное сло́во пабо́чнае слова.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ле́вы, -ая, -ае.
1. Размешчаны з боку левай рукі, па левы бок.
Л. бераг.
2. Палітычна радыкальны ці больш радыкальны, чым іншыя.
Газеты левага кірунку.
3. Пабочны або незаконны ці атрыманы нелегальным шляхам (пра заробак, тавар і інш.).
Л. рэйс.
Левыя грошы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ды́тка ’пабочны заработак’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне (параўн. польск. dytek ’старажытная манета, роўная шасці грошам’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
второстепе́нный
1. другара́дны; (побочный) пабо́чны;
2. / второстепе́нный член предложе́ния грам. дада́ны член ска́за.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Навоны, навуоны ’пабочны’ (гом., Сержп. Отч., 9). На аснове прыназоўнікавага спалучэння *na иъnъ ’знадворку, вонкі’ (гл. вокі), параўн. балг. навън ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
уско́сны, -ая, -ае.
1. Не непасрэдны, пабочны; проціл. прамы.
Ускосныя звесткі.
Ускосныя доказы.
Абвінавачванне ўскосна (прысл.) датычыць і яе.
2. У граматыцы пра перадачу чужой мовы: які выражаецца даданым сказам.
Ускосная мова.
Ускоснае пытанне.
○ Ускоснае дапаўненне — у граматыцы: дапаўненне ў любым склоне, акрамя вінавальнага без прыназоўніка.
Ускосны склон — у граматыцы: усякі склон, акрамя назоўнага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трэ́ці, -яя, -яе.
1. гл. тры.
2. Асабіста не зацікаўлены ў чым-н., што датычыцца дзвюх другіх асоб; пабочны.
Трэцяя старана.
3. Не галоўны па значэнні, не першаразрадны.
Т. сорт.
Іграць трэція ролі.
4. Які атрымліваецца пры дзяленні на тры.
Трэцяя частка.
5. у знач. наз. трэ́цяе, -яга, н. Страва, якая падаецца пасля другой; салодкая страва.
На трэцяе кампот.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пры́смак, ‑у, м.
1. Дадатковы, пабочны смак, які прымешваецца да смаку чаго‑н. Гарэлы прысмак. □ Сцяблінкі жуючы, яна адчула Не водар сена — водарасці пах, І далі той, што зноў іх паглынула, — Чужы, салёны прысмак на губах. Куляшоў.
2. перан. Адбітак, адценне. Прысмак сентыментальнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
По́бач ’побач’ (ТСБМ, Гарэц., Нас., Сл. ПЗБ), ’побач, збоку’ (Касп.). Укр. по́біч ’побач’. Да прасл. *pobočьnъ(jь) > пабочны ’неасноўны, дадатковы’, бачны ’бакавы’ (Крыўко, вусн. паведамл.), рус. побо́чень ’перакідная сумка’, гл. бок. Словаўтваральная мадэль, як у поруч (гл.), поплеч (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)