шчо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шчакі. Шчочная мышца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падузды́шны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца паміж рэбрамі і жыватом. Падуздышная мышца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кольцападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд кальца. Кольцападобная мышца. Кольцападобная форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згіна́льнік, ‑а, м.

Мышца, якая згінае суставы. Згінальнік кісці. Згінальнік пальца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фле́ксар, ‑а, м.

Спец. Мышца, пры дапамозе якой адбываецца згінанне сустава.

[Лац. flexor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохгало́вы в разн. знач. трегла́вый, трёхгла́вый;

т. змей — трегла́вый змей;

~вая царква́ — трегла́вая це́рковь;

○ ~вая мы́шца — трёхгла́вая мы́шца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бугаро́к, ‑рка, м.

1. Памянш. да бугор.

2. У анатоміі — узвышанасць на касці, да якой прымацоўваецца мышца. Лонны бугарок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

языко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да языка (у 1 знач.). Языковая мышца. Языковыя сасочкі. // Прыгатаваны з языка, языкоў. Языковая кілбаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфі́нктэр, ‑а, м.

Спец. Кольцападобная мышца, скарачэнне якой замыкае або звужвае якую‑н. вонкавую адтуліну або выхад з трубчастага органа. Сфінктэр прамой кішкі.

[Грэч. sphinktēr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мы́ха — у выразе пад мылу ’пад паху’ (Ян.). Можна дапусціць кантамінацыю лексем мышца і ηάχα (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)