найвышэ́йшы прил. превосх. ст. са́мый высо́кий, наивы́сший, высоча́йший;

◊ ~шай ма́ркі — вы́сшей ма́рки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́ні, нескл., н.

1. Тое, што і пенс.

2. Манета, роўная адной сотай частцы фінскай маркі.

[Англ. penny, фінск. penni.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадкле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адклеіць што‑н. у многіх месцах; адклеіць усё, многае. Паадклейваць маркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыме́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Выменяць усіх, многіх або ўсё, многае. Павыменьваць коней. Павыменьваць маркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадле́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Адляпіць што‑н. у многіх месцах; адляпіць усё, многае. Паадлепліваць маркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ма́зкі ’аб які можна запэцкацца’, ’які лёгка пэцкаецца, маркі’ (ТСБМ — прыметнік, утвораны ад асновы maz‑ > мазь (гл.) і суф. ‑ъk(jь)).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ма́зкі, ‑ая, ‑ае.

1. Аб які можна запэцкацца. Мазкія сцены.

2. Які лёгка пэцкаецца, брудзіцца; маркі. Белая тканіна — мазкая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маркгра́фства, ‑а, н.

Гіст.

1. Княства, утворанае ў працэсе феадалізацыі з маркі ​2 (у 1 знач.).

2. Званне маркграфа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мазлі́вы ’маркі, які лёгка пэцкаецца’ (ТСБМ; дзярж., Жыв. сл.) — рэгіянальнае ўтварэнне ад асновы маз‑ і суф. ‑лів‑ы. Аднак тураў. мазлі́ву мае іншую семантыку — ’капрызны, спешчаны’ (ТС). Гл. маза 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маркгра́ф, ‑а, м.

Гіст. Тытул правіцеля маркі ​2 (у 1 знач.); асоба, якая мае такі тытул. // Спадчынны тытул некаторых германскіх князёў; асоба, якая мае такі тытул.

[Ням. Markgraf.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)