маркгра́ф, ‑а, м.
Гіст. Тытул правіцеля маркі 2 (у 1 знач.); асоба, якая мае такі тытул. // Спадчынны тытул некаторых германскіх князёў; асоба, якая мае такі тытул.
[Ням. Markgraf.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)