лой, лою, м.
Нутраны тлушч (авечы, ялавічны). На зэдліку каля прыпека ляжаў стос жоўтых бліноў і пачаты кружок авечага лою. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самадзе́йны в разн. знач. самоде́ятельный;
с. драматы́чны гурто́к — самоде́ятельный драмати́ческий кружо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пісто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Невялікі каўпачок з выбуховым рэчывам для загарання зарада ў патроне або снарадзе.
2. Папяровы кружок з невялікай колькасцю выбуховага рэчыва для цацачных пісталетаў, стрэльбаў.
3. Клапан у музычным духавым інструменце (спец.).
|| прым. пісто́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карту́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Частка компаса — папяровы, алюмініевы або іншы кружок, на які наносяцца дзяленні на градусы і румбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
значо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.
1. Пласцінка, кружок і пад. з якім-н. адбіткам, які носіцца на грудзях як упрыгожанне, памятны знак ці знак прыналежнасці да якой-н. арганізацыі.
Памятны з.
Універсітэцкі з.
2. Умоўная паметка на чым-н.
Паставіць значкі на палях кнігі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кацёлка ж.
1. круг м., кружо́к м. (обычно деревянный);
2. перен., разг. (толстушка) кубы́шка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
канфо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. Чыгунны або металічны кружок над адтулінай у кухоннай пліце (на дровах, газавай і пад.), на які ставіцца каструля, патэльня і інш., а таксама сама такая адтуліна.
Пліта на чатыры канфоркі.
2. Падстаўка для чайніка на самаварнай трубе.
|| прым. канфо́рачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пача́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад пачаць.
2. у знач. прым. Які пачалі выкарыстоўваць, спажываць. На зэдліку каля прыпека ляжаў стос жоўтых бліноў і пачаты кружок авечага лою. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
варухлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які рухаецца, варушыцца; трапяткі. Па той бок ракі чорнай варухлівай плямай то распаўзаліся, то зноў збіраліся ў чародку шпакі. Асіпенка. У варухлівым святле акрэсліўся кружок цыферблата. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вяно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.
1. Сплеценыя ў кружок лісты, кветкі.
В. з валошак.
Лаўровы в.
2. Тое, што і вянец (у 5 знач.).
3. Тое, што і нізка¹, вязка (у 2 знач.).
В. грыбоў.
|| памянш. вяно́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).
|| прым. вяно́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)