зіхаце́цца, ‑хачуся, ‑хацішся, ‑хаціцца і зіхце́цца, ‑хчуся, ‑хцішся, ‑хціцца; незак.

Разм. Тое, што і зіхацець, зіхцець. Маякі мігцяць-зіхацяцца. Гурло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́ркнуць, ‑не; незак.

Разм. Ззяць, зіхацець. Стаяў жнівень, і ў небе ярклі вялізныя зоры. Лупсякоў. Хаты яркнуць наўкол Электрычным святлом. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блакі́тнець, ‑ее; незак.

Станавіцца блакітным, набываць блакітны колер. А дзень усё блакітнеў, і сонца, ужо трошкі цёплае, пачало зіхацець на ствалах. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зіхаце́нне ср.

1. сия́ние, сверка́ние; блиста́ние;

2. игра́ ж.;

1, 2 см. зіхаце́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сяры́цца (сярі́цца) ’ярка адбівацца, зіхацець’: у вычах сяріцца (Юрч. Вытв.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бліскаце́ць, ‑ціць; незак.

Зіхацець, пералівацца святлом; іскрыцца. Між хмызнякоў і траў бліскацела ржавая балотная вада. Пестрак. Пад ..[сонечнымі] праменямі бліскацела, знікаючы пад калёсамі аўтобуса, [стужка] шашы. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сия́ть несов.

1. (светить) ззяць, свяці́ць; (блестеть) блішча́ць; (сверкать) зіхаце́ць;

2. перен. ззяць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

С’я́чык старое ’брошка’ (Сл. Брэс., Сакал.). Магчыма, вытворнае ад с’яць ’ззяць, зіхацець’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Сяхаціць, сяхоті́ты ’бліскаць; блішчаць’, сяхо́тня ’маланка’ (Сл. Брэс.), сяхоты́ты ’ззяць’: зоры сяхотят (кам., ЖНС). Гл. зіхацець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сія́ць ‘ззяць, зіхацець’ (Бяльк., ТС), с’яць (sjać) ‘тс’ (Пятк. 2), ст.-бел. сьѧти ‘тс’ (Альтбаўэр). Гл. ззяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)