абыхо́длівы, ‑ая, ‑ае.
Ветлівы, далікатны ў абыходжанні. Калі ўжо гаварыць аб ёй, дык усюды, дзе ні пабывала Марына, яна была самай абыходлівай і ласкавай сярод медсясцёр. Грамовіч. Гэта быў чалавек гадоў сарака, далікатны і абыходлівы. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
датклі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які патрабуе асцярожных і тактычных адносін; далікатны. Датклівае пытанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
изы́сканный
1. прич. адшука́ны; зно́йдзены;
2. прил. (утончённый) то́нкі, вы́танчаны; даліка́тны; (элегантный) элега́нтны; (изящный) згра́бны;
изы́сканный челове́к вы́танчаны (даліка́тны) чалаве́к;
изы́сканные блю́да вы́танчаныя (даліка́тныя) стра́вы;
изы́сканный вкус то́нкі (вы́танчаны, даліка́тны) густ;
изы́сканный наря́д элега́нтны (згра́бны) убо́р.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́танчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вытанчыць.
2. у знач. прым. Надзвычай далікатны; рафінаваны; арыстакратычны. Вытанчаная ветлівасць. Вытанчаны густ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утончённый
1. прич. пато́нчаны;
2. прич., перен. вы́танчаны;
3. прил. вы́танчаны; то́нкі, даліка́тны;
утончённый вкус вы́танчаны (то́нкі) густ;
утончённый за́пах духо́в то́нкі (даліка́тны) пах духо́ў;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карэ́ктны, ‑ая, ‑ае.
Тактычны, ветлівы, далікатны. Карэктны чалавек. Карэктная заўвага. □ Арцёмава заўсёды была роўнай у абыходжанні, калі можна так сказаць, — карэктнай. Шынклер.
[Ад лац. correctus — папраўлены, выпраўлены.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Не́га ’догляд, пялегаванне, ласка’, не́жны ’прывучаны да ласкавага абыходжання, далікатны’, параўн.: А ты, Аўдулька, нежная дитятка! / Ти пиринясеш ты матулькину негу / К свёкру на падвору? (чэрык., Рам. 8, 197), рус. не́га ’раскоша, пяшчота, ласка’, не́жный ’пяшчотны, далікатны’, чэш. něha, něžný ’тс’ (з рус., гл. Махэк₂, 394), славен. nega ’догляд, пялегаванне’, nežen ’далікатны, пяшчотны’, серб.-харв. не̏га, не̏жан ’тс’, балг. не́га, не́жен ’тс’, макед. нега, нежен ’тс’. Прасл. *něga, роднаснае лат. naigât ’мець патрэбу, жадаць’, збліжаюць таксама са ст.-інд. sníhyati ’любіць’ (Махэк₂, 394; сумненні ў Фасмера, 3, 56).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
щекотли́вый
1. разг., уст. казытлі́вы;
2. перен. даліка́тны;
щекотли́вый вопро́с даліка́тнае пыта́нне;
щеко́тлив в де́нежных дела́х даліка́тны ў грашо́вых спра́вах;
щекотли́вое обстоя́тельство даліка́тная акалі́чнасць;
щекотли́вое положе́ние даліка́тнае стано́вішча;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тонча́йший в разн. знач. ве́льмі то́нкі, найтанчэ́йшы; (самый изысканный — ещё) ве́льмі даліка́тны, найдаліка́тнейшы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кво́лы, -ая, -ае.
1. Фізічна слабы, хваравіты.
Кволае дзіця.
Кволае здароўе.
2. Далікатны, маладзенькі, які слаба развіваецца (пра расліны, грыбы і пад.).
Кволыя парасткі.
Кволыя сыраежкі.
3. Невялікі па сіле, інтэнсіўнасці, напружанасці.
К. голас.
К. плач.
4. Недастаткова моцны; нетрывалы.
Кволае крэсла.
5. перан. Нязначны, малы.
Кволыя спадзяванні.
|| наз. кво́ласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)