ву́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак.

1. Усклікнуць «вух».

Вухнуўшы, ударыў ломам па лёдзе.

Вухнула сава.

2. Тое, што і бухнуць¹ (у 1 знач.).

Глуха вухнуў гром.

|| незак. ву́хкаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ву́хканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагрыме́ць, ‑міць; зак.

Грымець некаторы час. Гром пагрымеў і сціх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Грыме́ць, граме́ць. Гл. гром.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пустагро́м (пустогром) ’балбатун’ (свянц., Мат.). Да пусты (гл.) у значэнні ’бескарысны, непатрэбны’ і грыміць, гром (гл.), зыходным мог быць выраз *пусты гром, г. зн. ’без наступстваў, без дажджу’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

загрыме́ць сов.

1. загреме́ть; загрохота́ть;

~ме́ў гром — загреме́л гром;

~ме́лі гарма́ты — загреме́ли (загрохота́ли) ору́дия;

2. перен. (упасть) загреме́ть;

з. уні́з па прысту́пках — загреме́ть вниз по ступе́нькам

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неўнікнёны, ‑ая, ‑ае.

Якога нельга ўнікнуць; непазбежны. Гром грымеў... Неўнікнёны свой лёс Сустракаў недабіты вораг. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гры́мнуць сов.

1. прогреме́ть, загреме́ть, загрохота́ть; гря́нуть; гро́хнуть;

~нулі стрэ́лы — загреме́ли вы́стрелы;

~нуў гром — загреме́л (прогреме́л, загрохота́л) гром;

~нула пу́шка — гро́хнула пу́шка;

~нула «ўра» — гря́нуло «ура́»;

2. разг. (упасть) гро́хнуться, бря́кнуться;

3. (бросить с силой) гро́хнуть, бря́кнуть;

4. перен. гря́нуть; разрази́ться;

~нула вайна́ — гря́нула война́;

◊ паку́ль гром не ~мне, мужы́к не перахры́сціцца — посл. пока́ гром не гря́нет, мужи́к не перекре́стится

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́сні, ‑яя, ‑яе.

Паэт. Веснавы. На вясёлкавым кані Едзе першы весні гром Нашым полем за сялом. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мэ́рам, прысл.

Абл. Нібы, быццам. За бліскавіцаю грукнуў гром, мэрам выстрал з дзесяткаў гармат, ускалыхнуўшы зямлю. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грамаве́ржац, ‑жца, м.

Паэт. Той, хто пасылае гром (у антычнай міфалогіі эпітэт Зеўса — Юпітэра). // перан. Пра грознага, суровага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)