за́вязка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

Тое, чым завязваюць (вяровачка, шнурок, тасьма).

Трэба мацнейшая з., бо гарох рассыплецца.

◊

Па самую завязку або пад завязку (разм.) — наесціся ўволю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́лушчыцца, ‑шчыцца; зак.

Выпасці з шкарлупіння, цвёрдай абалонкі; вылузацца. Пераспелы гарох вылушчыўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павылу́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Вылузаць усё, многае. Павылузваць гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Добра прагрэць на агні; спражыць. Упражыць гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Падсмажыць пераважна без тлушчу і вады. Спражыць гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разгара́шыванне, разгаро́шыванне ’раскрышванне’ (Юрч. СНЛ), разгары́шываць, разгаро́шываць ’крышыць’ (там жа). Ад гаро́х праз параўнанне ’дробны, як гарох’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

размо́кнуць сов. размо́кнуть;

папе́ра ~кла — бума́га размо́кла;

гаро́х ~к — горо́х размо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэ́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прэгчы.

2. у знач. прым. Прыгатаваны пражаннем. Прэжаны гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стручны́, ‑ая, ‑ое.

З вялікімі струкамі; багаты на струкі. Такі ж удалы гарох! Стручны, белы, чысты. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасо́ль, ‑і, ж.

Абл. Фасоля. Там, калі над пушчамі Навісала золь, Рукі яе [матчыны] лушчылі Боб, гарох, фасоль. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)