спра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Падсмажыць пераважна без тлушчу і вады. Спражыць гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)