прэ́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прэгчы.

2. у знач. прым. Прыгатаваны пражаннем. Прэжаны гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)