выступле́ние в разн. знач. выступле́нне, -ння ср.; вы́ступ, -у м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недарэ́чы.

1. прысл. Не ў час; не да месца.

Выступленне н.

2. у знач. вык. Не адпавядае абставінам.

Гэта паездка была н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канфера́нс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Эстрадны жанр — выступленне на сцэне, звязанае з аб’яўленнем нумароў праграмы, канцэрта, а таксама тэкст такога выступлення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

несамакрыты́чны, ‑ая, ‑ае.

У якім няма самакрытыкі. Несамакрытычнае выступленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскрытыкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., каго-што.

Падвергнуць рэзкай крытыцы.

Р. выступленне.

Р. парушальнікаў працоўнай дысцыпліны.

|| незак. раскрытыко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагнаты́зм, ‑у, м.

Выступленне ўперад верхняй і ніжняй сківіцы чалавека.

[Грэч. pro — уперадзе і gnathos — сківіца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нервава́ць, нерву́ю, нерву́еш, нерву́е; нерву́й; незак., каго і без дап.

Даводзіць каго-н. да нервовага стану.

Гэта выступленне нервавала прысутных.

|| наз. нервава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магчы́мы, -ая, -ае.

1. Такі, які можа адбыцца, дапушчальны.

Магчымае выступленне.

2. Які можна здзейсніць, ажыццявіць.

Магчымыя спосабы прымянення тэхналогіі.

|| наз. магчы́масць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

касцюмі́раваны, -ая, -ае.

1. Адзеты ў тэатральны або маскарадны касцюм.

Касцюміраваныя вучні.

2. Які праходзіць, адбываецца з удзелам людзей у маскарадных касцюмах.

Касцюміраванае выступленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інвекты́ва, ‑ы, ж.

Кніжн. Рэзкае выступленне, выпад супраць каго‑, чаго‑н.

[Ад лац. invectiva oratio — лаянкавая прамова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)