нервава́ць, нерву́ю, нерву́еш, нерву́е; нерву́й; незак., каго і без дап.

Даводзіць каго-н. да нервовага стану.

Гэта выступленне нервавала прысутных.

|| наз. нервава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)