выху́кваць
‘выпускаць ротам паветра, каб сагрэць каго-небудзь, што-небудзь, прыцішыць боль’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выху́кваю |
выху́кваем |
| 2-я ас. |
выху́кваеш |
выху́кваеце |
| 3-я ас. |
выху́квае |
выху́кваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выху́кваў |
выху́квалі |
| ж. |
выху́квала |
| н. |
выху́квала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выху́квай |
выху́квайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выху́кваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
упуска́ть несов.
1. упуска́ць, выпуска́ць;
2. (пропускать) прапуска́ць; см. упусти́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дымі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -і́цца; незак.
1. Выпускаць дым; тлець, вылучаючы многа дыму.
Галавешка дымілася на вогнішчы.
2. перан. Вылучаць пару.
Пасля дажджу дымілася зямля.
У лагчыне дыміўся туман.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выпуска́ючы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад выпускаць.
2. у знач. наз. выпуска́ючы, ‑ага, м.; выпуска́ючая, ‑ай, ж. Супрацоўнік выдавецтва, часопіса, газеты, які сочыць за друкаваннем і выхадам у свет выдання.
3. Дзеепрысл. незак. цяпер. ад выпускаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каласава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выпускаць колас у працэсе росту (пра збожжавыя расліны).
Жыта каласуе.
2. Абмалочваць каласы (ячмень).
|| зак. вы́каласаваць, -суе (да 1 знач.).
|| наз. каласава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мінусава́ць
‘памяншаць што-небудзь на якую-небудзь колькасць, аднімаць што-небудзь; выпускаць што-небудзь у меншай колькасці; прайграваць, быць банкрутам; быць у дрэнным стане’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
мінусу́ю |
мінусу́ем |
| 2-я ас. |
мінусу́еш |
мінусу́еце |
| 3-я ас. |
мінусу́е |
мінусу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
мінусава́ў |
мінусава́лі |
| ж. |
мінусава́ла |
| н. |
мінусава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
мінусу́й |
мінусу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
мінусу́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пы́хкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Утвараць гукі, выпускаючы пару, газ.
Пыхкае паравоз.
2. Выпускаць час ад часу дым (пры курэнні).
П. люлькай.
|| аднакр. пы́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні́.
|| наз. пы́хканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ху́каць, -аю, -аеш, -ае; незак., на каго-што, у што і без дап.
Выпускаць ротам струмень паветра, каб сагрэць, прыцішыць боль і пад.
Х. на рукі.
|| аднакр. ху́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| зак. паху́каць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. ху́канне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дыме́ць, ‑міць; незак.
Выпускаць дым; дрэнна гарэць, вылучаючы вялікую колькасць дыму. Кожны дзень зранку .. дыміць паравоза. Пестрак. Адзін танк стаяў нерухома і густа дымеў. Мележ. / у безас. ужыв. У майстэрні дымела з коміна. Гартны. // Вылучаць, выпускаць пару. Пасярод стала, вывернутая з каструлі, яшчэ дымела бабка, якую любіў і Карніцкі. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шо́рсткасць, ‑і, ж.
Уласцівасць і якасць шорсткага. Гэтая шорсткасць [Просінай рукі] была такой прыемнай, што не хацелася выпускаць яе з сваёй рукі. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)